cvanekerisDeze week was echt heftig. En hij is nog niet voorbij. Normaal plan ik mijn blogs verder vooruit. Ik schrijf ze meestal in één ruk en plan ze dan vooruit op deze website, zodat niet op één dag 5 hersenspinsels online gaan, en dan dagen of misschien weken niks.
Dit blog type ik nu en gaat gelijk online omdat het super actueel is. Het was / is een bizarre week. Veel vervelende berichten. Of meer: situaties eigenlijk. En vervelend om te zeggen: “gelukkig niet met mij”, maar wel met anderen. Zonder verder namen of toenamen te noemen; het begon vorige week zaterdag met het auto-ongeluk van Karina (zie eerder blog).
Woensdag werd opgeschrikt doordat een vriendin met haar zoontje van de trap was gevallen, en schedelbasisfractuur opliep, in coma belandde en met spoed naar het ziekenhuis moest. Jeetje, wat schrikken. En dit loopt nog. Hopelijk komt ze er goed uit. Met het zoontje gaat het relatief goed.
Een dag later (gisteren, as I write) een verhaal van een dame die door overmatig medicijnengebruik oa een maagperforatie opliep en ook met spoed naar het ziekenhuis moest.
Nog los van midden in de nacht ook broer en moeder naar Schiphol brengen voor hun vakantie op Domenicaans Republiek. Al met al nogal geleefd door de situaties en omstandigheden. Hoort ook bij het leven, maar tof is het allemaal effe niet.
Nog niet zo lang geleden (enkele weken geleden) was een buurmeisje van mijn ex-vriendin Annemarie overleden aan de ziekte met een k. Ook mijn leeftijd.
Bah. Het moet nu stoppen. Ik ben er gewoon slecht van effe. Ik ben er wat lusteloos, moe en emotioneel soms van. Maar het gaat niet om mij; het gaat om de mensen die het nu slecht hebben, die ik hierboven beschreef.
Cliché, lieve mensen: pluk de dag…
Echt.
Al deze lieve mensen hadden zelf ook niet verwacht in deze situatie te belanden.