cvanekerisBruce Springsteen. Chicago. Journey. Kansas. Boston. Foreigner. Hall & Oats. Ga zo maar door. Amerikaanse rockbands zijn er al sinds de jaren 60. Creedence Clearwater Revival draaide mijn vader altijd, en dat vind ik nog steeds erg goede muziek, maar … het is inmiddels gewoon al richting de 50 jaar oud. 50 jaar oude muziek. Jeetje. Maar goed, net als moppen, blijft goede muziek tijdloos.
Maar, ik begon dit blog eigenlijk over de zoetsappige Amerikaanse rockbands uit de jaren 80 en 90. Dus vooral die naar Amerikaanse plaatsnamen zijn vernoemd. Chicago. Boston. Kansas. Ze hebben allen wel één of een paar grote, prachtige nummers cq. hits gemaakt. Ik zal er niet zo snel een heel album van opzetten, want ik trek die muziek maar zo zo. Niet zo erg als van die (voor mij nietszeggende) R&B uit de jaren 90; maar dat laatste komt vast vanwege de associatie met wat mensen uit het verleden die ik niet zo leuk vond, en die deze muziek te gek vonden, haha!
Maar goed. Die Amerikaanse bands. Zijn vooral in Amerika populair natuurlijk. Hier kennen we ook wel de nodige nummers hoor. Er zijn echt een paar heel mooie nummers gemaakt. Foreigner heeft echt een paar heel goede nummers gemaakt, maar het zijn weer geen nummers die je hard in je auto moet draaien met de ramen open. Het is een beetje schaamrock. Ofzo. Voor mij althans. Nou ja, luister en oordeel zelf maar (en ja, onderstaande nummers zijn erg goed, daarom heb ik ze ook gekozen).
Zoeter dan dit gaat het niet worden uit de USA, denk ik:
Dit gaat nog wel, maar ook weer zo glad Amerikaans, weer Chicago:
Dit vind ik dan wel weer gewoon héél goed:
Ook Foreigner, een guilty pleasure. Fout, zoet, nostalgisch maar gewoon wel een prachtig chansonnetje:
Érg populair, maar ik heb er nooit zoveel mee: