Mijn muzikale guilty pleasure | Ti Sento van Matia Bazar

Grenzeloos. Dat kan ik zijn. Met veel dingen. Niet met alles. Maar vind ik bijvoorbeeld een nummer heel goed op dat moment, dan kan ik hem gewoon op repeat zetten. 10x draaien. Achter elkaar. Hard. Pas en nog draai ik Wild Blue van John Mayer en Pain van The War On Drugs heel veel. Fijne nummers. Ben geen John Mayer-fan overigens: zijn mierzoete liedjes, daar heb ik niet zoveel mee. Wel is hij een zeer goede gitarist. En Wild Blue heeft een heel hoog Dire Straits gehalte. En Pain: gewoon een wonderbaarlijk gaaf nummer met dito stem. Matig gitaarwerk, maar het past bij het nummer.

Zo zijn er elk decennia wel nummers die mij pakken, en soms geen idee waar dat aan ligt. Soms uit pure jeugdnostalgie, of gewoon een pakkende melodie. Hierover schreef ik al eerder in dit blog over Franse liedjes.

Eén van die nummers die totaal niet in mijn totale/overige muzieksmaak past is het jaren 80 Italo-discopop liedje Ti Sento van de band Matia Bazar. Gewoon een heel goed auto-rij-nummer. Vooral het harde gegil van de zangeres op het eind: erg gaaf.

Wat is jouw guilty pleasure op muziekgebied?