Einde WK, Argentinië kampioen, het was leuk

Zo. Voorlopig het laatste stukje tekst over het WK voetbal 2022. Argentinië won van Frankrijk. Argentinië is voor de derde keer wereldkampioen voetbal. Leuk om allerlei felicitaties te krijgen, als half Argentijn. En gisteravond was het vooral leuk, spannend, hoofdpijngevend, hartverzakking-oproepend. Een huiskamer vol (grotendeels) Argentijnse familieleden: broer, moeder, neef, tante, en wat offspring: halfbloedkinderen. Iedereen was voor Argentinië. En met 2-0 voorsprong de eerste 70 minuten, dachten we: Dit is een walk in the park.

Ineens kregen de Fransen een penalty. 2-1 werd het. Okay, kan nog. We hebben niet veel tijd meer op de klok. Gaat goed komen. Maar de spanning steeg. Binnen twee minuten scoorde die geweldige Franse voetballer Mbappé nog even een 2e doelpunt. 2-2. SHIT, WAT GEBEURD HIER? De spanning en stilte in de huiskamer was om te snijden. Verdriet. Ongeloof.

HET IS MAAR EEN (VOETBAL)SPELLETJE JA. Maar het meeleven van Argentijnen met voetbal is veel groter dan je als nuchtere Hollander kunt bedenken. Het zit in de aderen. Daarom is Maradona ook een god, in Argentinië. En Italië/Napoli, want die maakte hij landskampioen. Meerdere keren.

Bedenk dat Argentijnen (zeker toendertijd) niet veel op gebied van sportprestaties hadden om trots op te zijn. Dus, toen Maradona in de jaren 80 veruit de beste voetballer allertijden werd, had het volk iets om foxwild van te worden. Ineens stonden ze op de kaart. Ineens telden ze mee: “ja, maar wij hebben Maradona!”.

Nu is het tijdperk Messi. Bijna op zijn eind. Hij treedt nu eindelijk een beetje uit de schaduw van Diego Maradona, want hij heeft nu ook een Wereldkampioenschap op zijn naam staan.

Ja, het is maar voetbal. Het is maar een spelletje. Het is een dag later. Het WK was leuk, ik gunde het Nederland ook. Vooral in de wedstrijd Nederland-Argentinië, want Argentinië heeft al genoeg gewonnen, zei ik ook. En toen wisten we natuurlijk niet wat we nu wisten: dat Argentinië weer wereldkampioen werd.

Tot slot: Nederlandse zure mensen riepen en roepen nog: ja, Messi is zo onsportief, en Argentinië was geen fijn team, want zoveel ruzie en ergernis tijdens de wedstrijd Nederland-Argentinië. Daar zeg ik hierbij één ding over: de Nederlanders waren ook niet bepaald ‘cutie pies’. De irritaties waren over en weer, en dus zeker niet alleen de schuld van ‘die vervelende Argentijnen’, want de wedstrijden vóór én ná Nederland-Argentinië waren er géén irritaties, vechtpartijtjes, discussies, whatever. De waren gewoon sportief en professioneel. Dus er is in die wedstrijd wat over en weer gebeurd.

Enfin. Da’s Frans. Het is maar voetbal. Ik vond het leuk, en ben (half)trots vanwege mijn Argentijnse familieleden, maar… it’s only a game…