Waarom ik oud & nieuw liefst aan mij voorbij laat gaan

Ik ben er eigenlijk niet echt op tegen, ik vind het wel fraai. Siervuurwerk althans. Knalvuurwerk: ik snap het wel, de fans, of zelfs obsessie. Ik heb er niet zo heel veel mee gehad, in het verleden ook niet. Vuurwerkverbod? Moewah, ja, nou, nee, of toch. Ik weet het niet. Vind het wel mooi om te zien. Vroeger gaf ik er wel geld aan uit hoor, maar ook weer nooit heel veel. 100 euro maximaal. Soms 50. Ik begon wel steeds meer te denken: zelf het vuurtje bij het lontje steken; moet dat dan dit bedrag kosten, waar ik ook andere leukere dingen voor kan doen? Want andere mensen in de straat steken sowieso vuurwerk af: daar heb ik hetzelfde plezier van. Ik ‘ga er niet persé beter op als ik zelf het lontje kan aansteken’. Als je het zo bekijkt is het maar flauwekul allemaal he?

Maar, … ik heb wel een andere kijk op vuurwerk gekregen sinds ik hondjes heb. De oudste was er de eerste twee jaar ofzo wel wat angstig voor, maar is daar overheen gegroeid. Ik herinner me dat we eens op vakantie waren, in een grote stad, toen er in één straat een harde vuurwerkknal was, zo rond oud en nieuw inderdaad. Yogi, de oudste (en toen nog de enige) schrok zo erg, dat hij gelijk een andere straat in wilde. Grote ogen, trekken, angst, stress. Zielig. De dagen er na wilde hij tijdens zijn uitlaatrondje die straat niet meer in: slim instinct, zeg maar.

De jonge, Charlie, da’s een ander verhaal. Die heeft ook door wat vuurwerkknallen enkele jaren geleden een traumaatje opgelopen. Dat is nooit weggegaan. Dan train je er ook niet meer uit. Hoeft ook niet, maar Oud & Nieuw met hem, da’s voor niemand leuk. Hi wil op oudjaarsavond eigenlijk al niet meer naar buiten. Hij voelt en hoort die knallen. Misschien ook de lucht van kruit. Ik weet het niet, maar dit jaar, net als vorig jaar, zijn de hondjes bij mij, omdat het bij Karina, hun ‘moeder’, nog veel meer vuurwerkgeknal is. Die wijkbewoners zijn er gek op, zeg maar.

Dus oud & nieuw is voor mij en Charlie niet zo leuk. Ik blijf lekker alleen, op tijd naar bed, het is maar een datum, gordijnen dicht, relaxed lounge-muziekje aan, hard genoeg zodat het vuurwerk buiten dempt en hopen dat Charlie zo de avond/nacht doorkomt, en dan maar snel nieuwjaarsdag zonder al te veel knallen in.

Net voordat ik op [publiceren] druk van dit blog, zie ik dit nieuwsitem binnenkomen. Dat het slecht weer wordt tijdens Oud & Nieuw, en dus slecht voor vuurwerk… maar goed voor Charlie!