Misschien wel de mooiste stem uit de moderne muziek

Chris Rea. Dat is de man die ik bedoel. Hij word in deze periode, december, natuurlijk helemaal stuk gedraaid met zijn Driving Home For Christmas. Vind ik nog steeds één van de leukste kerstliedjes. Verveelt eigenlijk nauwelijks.

Ik werd enorm fan van zijn nummer The Road To Hell. Het gitaarwerk, de pianodeun, zijn stem, de tekst, de videoclip. Het had ook een hoog Dire Straits-gehalte, waar ik ook fan van was, of ben.

Maar wat echt wonderwonderschoon is, het nummer “Heaven” van Chris Rea. Deze man heeft (of had?) zo’n prachtige stem. Diep, iets rauwig. Prachtig. Van een normale zangstem op zijn oudere hits zoals “On The Beach” en “Josephine” werd zijn stem dus rauwer naarmate hij ouder werd. Of meer ging drinken, vermoed ik.

Nog weer later werd hij enorm ziek. Een kankervorm. Voor zijn leven werd gevreesd, maar hij heeft het overleefd. Heeft wel een enorme jas uitgedaan qua uiterlijk. Waar hij in zijn topjaren, de jaren 80, wat meer aan chubby side of life zat, is hij tegenwoordig een oude, magere man.

Ik vind lang niet al zijn muziek mooi, maar hij heeft wel wat parels gemaakt. Een aparte, sympathieke vent. Wat ik mij herinner, is hoe geïrriteerd hij was tijdens een optreden van Toppop, waar hij een optreden moest playbacken (daar hield hij al niet van), en waar de regie van Toppop het een goed idee vond om iets verder op een suf feestje te vieren met confetti. Tijdens zijn optreden. Je ziet de irritatie in zijn blik. Heerlijk! Dat stukje video zie je hieronder, maar eerst: Heaven. Wat een prachtig nummer. Mooie tekst, mooie tekst, schitterend ongewaardeerd nummer. Hoort gewoon in de Top 2000 allertijden.

En hier het Toppop-fragment: Chris’ irritatie begint zichtbaar te worden vanaf 1 minuut 40! hahahah

Chris Rea: vroeger en nu… Wat zo’n ziekte met je kan doen he?