cvanekerisIk heb in het verleden diverse ‘lievelingsauto’s’ gehad. Posterauto’s. Auto’s die je op een poster had staan als kind, en die op had gehangen in je kamer. Droomauto’s. Onbereikbare auto’s. Als autofan heb je die altijd. Ferrari’s. Lamborghini’s. Name them.
Mijn favoriete auto is en blijft nog altijd de Ferrari 288 GTO. Een mooier ontwerp is er nauwelijks gemaakt. De auto stamt al uit halfweg de jaren 80. Een superauto. Veel vermogen en een schit-te-rend design. Alles is mooi aan die auto. Voorkant. Zijkant. Achterkant. Zelfs die rare zijspiegels, gaan op een gegeven moment mooi zijn. Ik schreef er al eerder over.
En wat zou je dan als autoliefhebber doen als je de staatsloterij ofzo wint? Pff! Lastige keuze. Want er is zoveel moois. Recent kwam Lotus met een nieuw model op de proppen. Ik was ‘instant in love’, want: Brits, mooi design, historisch merk, compact, snel. Ook hier: alles is top aan deze auto. Nog haalbaar qua bedrag, enigszins. Het is natuurlijk een smak geld! Maar ik bedoel: veel superauto’s zijn tegenwoordig een paar ton en meer. Dan is deze lieflijke Lotus Emira nog wel vriendelijk geprijsd. Relatief gezien. 1.5 ton. In Euro’s. Als je het snel uitspreekt is het niets.
Wát een prachtige auto.