Het verhaal van de corrupte politieagenten

Ik denk dat ongeveer het jaar 2001 was. Ik was met toenmalige vriendin Annemarie op een rondreisje in het Oostblok. We zouden beginnen in Wenen, maar daarna naar Budapest en via de terugweg naar huis langs Praag. Wenen ging prima, en Budapest in beginsel ook. Ik herinner me sommige details nog erg goed.

Het was vrijdagavond en we waren op weg naar een Mexicaans-restaurant. We hadden net geld gepind, omgerekend ongeveer 100 gulden (ja, gulden… nu dus zeg maar 45 euro grofweg). Het bestond uit twee briefjes van precies twee keer de helft.

Enfin, wij rijden. Het centrum door. Een brug over. En toen moesten we rechts afslaan. Dat deden we. En tijdens het naar rechts afslaan, zag ik ineens dat ik op de trambaan reed. Dus snel gecorrigeerd naar de juiste baan. Maar echt in een splitsecond kwam er frontaal een politiwagen op mij afrijden. Ik weet het nog goed: een Opel Astra, kenteken RB-46-46. Dit weet ik nog goed, omdat het a) een eenvoudig kenteken is maar b) ik het kenteken ook vaak heb moeten gebruiken in de correspondentie erna; hierover later meer.

Ze hielden ons staande. En ja hoor, toen begon een ongenaam staaltje corruptie. Ik had een enorme fout begaan. Ik moest maar naar het bureau komen, maandag (het was vrijdag dus, en we zouden de dag daarna naar Praag vertrekken). Hij wilde mijn paspoort innemen, zodat ik maandag zeker zou komen. Etcetera. Etcetera. Een staaltje lelijk machtsvertoon. Lang verhaal kort: wat ik zelf dacht dat de bekeuring zou kosten? Zwaar geïrriteerd was ik, want ik wist precies waar dit heen ging. Dit had niets met een normale verkeersboete meer te maken. Hij wilde zichzelf aan mij verrijken, buiten de mazen van de Hongaarse wet om.

Uiteindelijk heb ik dus geld in mijn rijbewijs moeten doen, met een heel toneelspel vanuit hun zijde. Die details zijn hier niet zo interessant. Ik had wisselgeld moeten terugkrijgen van het afgesproken bedrag, maar achteraf best naïef: tuurlijk hield hij het hele bedrag en kreeg ik een leeg rijbewijs terug.
Toen ik zei dat ik nog geld van hem kreeg, kon hij ineens geen Engels meer en begon in het Hongaars lelijke woorden te gebruiken en ging er snel vandoor.

Die avond was niet zo gezellig meer. Niet om het geld, maar om het principe dat je ook in de moderne tijd (ook al is het nu 20 jaar geleden) toch nog in Europa opgelicht kon worden. Dit kende je alleen van televisie en/of van Italiaanse maffia-series.

Ik liet het er niet bij zitten; de volgende dag waren we in Praag aangekomen en toen ben ik in een internetcafe gaan zitten (mobiele telefoons met internet bestonden toen nog niet) en heb ik mijn verhaal uit de doeken gedaan en naar het hoofdpolitiebureau in Budapest gestuurd.

Al was het maar even om mij ei kwijt te kunnen. Ik dacht: die houden elkaar het hand boven het hoofd, daar hoor ik nooit meer wat van. Maar, wat schetste mijn verbazing: bij thuiskomst had ik wel degelijk een reactie terug. Ze namen dit zeer serieus en ernstig. Misschien hielp het dat ik in mijn relaas had aangeven dat ‘als ze bij een modern Westers Europa wilde horen, ze vooral dit soort corrupte agenten op straat toeristen moesten laten oplichten.

Enfin, toen begon een heel spel van maandenlang over en weer mailen. Uiteindelijk verzochten ze mij naar een zitting te komen, in Budapest. Met alle kosten voor eigen rekening natuurlijk. Zo ver gingen mijn principes niet, om voor een schadepost van 50 euro ofzo, helemaal naar Budapest af te reizen.

Het is altijd in mijn hoofd blijven hangen: Budapest = corruptie. Dat is natuurlijk niet zo. Dat is wel erg kortzichtig en generaliserend. Geen idee hoe dit is afgelopen aldaar. Wel zagen we later, toen we na het eten terugliepen naar ‘plaats delict’ dat ze daar continu buitenlandse auto’s aan het staandehouden waren. En dat ze het bord met ‘let op bij naar rechtsgaan, want trambaan’ hadden afgedekt met een vuilniszak.

Dit was gewoon een verdienmodel: toeristje een oor aannaaien met een hoop intimidatie. Ik ben daarna nooit meer in Hongarije geweest. Niet vanwege dit verhaal persé hoor, het is er nooit van gekomen.

(de gebruikte foto bij dit blogje is een gratis stockphoto van Pixabay, en kwam naar voren toen ik ‘police hungary’ invoerde)