Een cabrioritje met Henk

In het vorige blog kon je lezen hoe ik de Mazda MX5 kocht; lees hier.
En in een nog eerder blog, schreef ik hoe ik aan de garage kwam. Lees hier!
En deze blog is feitelijk deel 3 (van 3) waarmee ik mijn cabrio-blog-trilogie even afsluit.

Ik huur dus de garage van Henk en Liesbeth. En Henk vertelde mij tijdens het ophalen van de garagesleutel dat hij een nostalgisch gevoel bij de Mazda MX5 had. Dat kwam omdat zijn goede vriend in 2013 ook zo’n auto had gekocht, en deze vriend zich later van het leven had beroofd. Oef. Da’s heftig. Ik zei gelijk: wil je niet een ritje maken? Hij wist het nog niet gelijk. Misschien dat het wat emotioneel werd. Ik was ook geraakt. Jee, ik snap dat volledig. Toch hebben we het geprobeerd en gedaan! Afgelopen donderdag om 14 uur stond ik bij Henk voor de deur: hij was er klaar voor! Mooi! Petje op, instappen en gaan. Ik bood hem aan zelf te rijden, maar dat sloeg hij nog even over.

We hebben een uurtje rondgereden, over de Posbank onder andere. Lekker gekletst over verhalen van vroeger, Arnhem, zijn vrouw, etcetera. Het voelde als een televisieprogramma, waarbij de presentator met een bekend persoon in een auto gaat rondrijden en een gesprek voert. Het was echt heel leuk en bijzonder. Ik dacht nog: laat ik niet gelijk als een jekko rijden met deze witte kart, maar Henk liet vrij duidelijk merken dat ik best effe GAS OP DE LOLLIE mocht geven! Haha, schitterend: op stukken waar het kon, effe goed het gas ingedrukt: de dubbele uitlaat van de 1800 cc Mazda-motor brult dan effe lekker door!

Na de rit Henk weer thuis afgezet, en afgesproken dat hij me altijd kan whatsappen als hij er effe uit wil. Mag ook met zijn vrouw, lekker met zijn tweeën op pad, maar dat is misschien nog een dingetje, blijkt 😉

Leuk om dat cabriogevoel te delen met anderen. Overigens kun je het prima warm houden in de auto, als het buiten net boven vriespunt is. Dat heb ik nu wel geleerd. Zolang het maar droog is.
Nu net ook: een lange werkdag, veel meetings en uitwerk-werkzaamheden: gortdroog op de computer. Effe een uurtje cabriorijden: ja, in de kou en donker: maakt niets uit, zó lekker!

Uit privacyredenen heb ik Henk’s gezicht geblurd; hij gaf wel toestemming voor dit artikel