cvanekerisIk schreef al eerder over een hardnekkige frisdrankverslaving in het verleden. Hoewel, verleden. Het komt en het gaat. Vroeger was het constant aanwezig, maar nu is het pieken en dalen. Net als een alcoholverslaafde ‘grijp ik naar het blik‘ in plaats van fles op het moment dat ik blijkbaar de caffeïne-shots nodig heb. En de suiker, zou je denken. Ik drink wel light of zero of max, of hoe heten al die (zogenaamd?) suikerloze varianten, met zoetstoffen, waarvan altijd iedereen zegt dat die zo slecht zijn. Ja ja, dat weet ik wel, dat dat leeft. Maar of het echt zo is: het ene onderzoek zegt van wel, een andere specialist weer van niet. Uiteindelijk bestaan die drankjes al tientallen jaren. Maar goed, daar begon ik dit stukje tekst niet over.
Ik zit nu weer in zo’n fase dat ik mijn favoriete drankje (Pepsi Max) veel drink. Ik wissel het af met dagen dat ik alleen water drink. Plat water en bruis water. Dat laatste maak ik zelf met zo’n apparaatje dat ik vorig jaar ofzo kocht. Perfect: dat scheelt je zoveel Spa Rood kopen.
Reden dat ik nu weer in een ‘all you can drink’-fase zit? Geen idee. Misschien stress. Ik heb veel werk. Heel veel werk. Teveel werk eigenlijk. Menigeen zou bezwijken onder deze druk. Dat weet ik gewoon. Ik kan het wel hebben, ik ben veel werk gewend. Ik vind mijn werk ook leuk dus zie ik het niet als straf. Ik ben constant online en beschikbaar. Dat moet wel wat minder. Meer ontspannen. Effe een rondje rijden, effe wat leuks doen met vrienden of vriendinnen: wat eten in de stad, dagje of weekendje weg, met de Corgo’s wandelen, hardlopen, YouTuben (kan ik uren doen) of beginnen met boeken lezen. Want ik loop gruwelijk achter met mijn boeken. En dan zie ik op televisie weer de bespreking van een nieuw boek, die bestel ik dan maar lezen: wanneer? Laatst bestelde ik een boek uit Engeland, over Talk Talk-frontman Mark Hollis: één van mijn (verborgen) helden. Ik had mezelf voorgenomen: oh, wauw, van deze man (rest in peace) ga ik zijn biografie gelijk lezen. We zijn 3, 4 weken verder. Heb geen letter gelezen.
Ik krijg een kick van die smaak van cola. Pepsi Max. Dat is de lekkerste. Daar begon ik dit verhaal eigenlijk over. En ik type een helaas relaas over mijn stresslevels en verslaving. Terug naar de titel “De klassieke test”. Al decennia worden de grootste merkconsumenten Pepsi en Coca Cola met elkaar vergeleken. Vroeger wat meer dan tegenwoordig heb ik het gevoel. De eeuwige concurrenten zoals McDonalds en Burger King. Net als Mercedes en BMW. Net als Nike en Adidas. Net als Microsoft en Apple. You catch my drift.
Nu dan de slotalinea van dit ‘alle kanten op waaiende bloggie’: Coca Cola is een sterker merk. Al meer dan honderd jaar dezelfde sterke uitstraling en logo. Pepsi waait ook alle kanten op met haar logo’s. Mensen roepen vaak: ik wil alleen Coca Cola: dat is de lekkerste. Ja, als je het vergelijk met allerlei vage b-merk-varianten dan klopt dat. Ik vind zelf Pepsi lekker. Liefst de niet light/zero/max-variant, maar dat doe ik om postuurtechnische redenen maar niet. Als een soort onbetaalde vertegenwoordiger laat ik mensen dan wel eens een blinde Pepsi en Coca test doen.
Laatst mijn neef ook: nee, ik drink alleen Coca Cola. Hardnekkig fan. Wil niet wijken. Ik liet hem een paar slokken Pepsi proeven en een paar slokken Coca. Wat denk je waar hij voor koos? Inderdaad. Net als mijn broer. En net als mijn nichtje. Pepsi won het in de blinde smaaktest. Dus je kunt wel roepen: ik vind Coca Cola lekker en Pepsi niet. Maar is dat wel zo? Is het gebaseerd op merksterkte en -beleving, of heb je het écht écht op smaak beoordeeld? Want in dat laatste geval (daar gaat het immers toch om?) wordt Pepsi vaak als lekkerder beschouwd. Probeer het maar eens (objectief te doen).
Nog wel twee sidenotes: Coca Cola vind ik dus ook heul lekker hoor! Niets ten nadele van dit klassieke merk. Dat drink ik liever dan allerlei andere frisdranken als Fanta, SevenUp, Cassis, noem maar op. Maar Pepsi is voor mij koning van de frisdranken. Was ik maar wat gekker op water. Dat had een paar kilo lichaamsgewicht gescheeld.
De andere sidenote: probeer NOOIT die plastic flesjes van Pepsi van bijvoorbeeld de Action, en misschien ook wel van die andere toko’s waar alles voor 20 eurocent verkocht wordt. Ik weet niet waar die vandaan komen, maar die hebben een heel chemische ranzige smaak. Alsof ze ergens een voorraad hebben gevonden in een loods in Tsjernobyl ofzo. Drink het niet. Het is ranzig en zou niet vergeleken mogen worden maar gewone normale Pepsi uit de lokale supermarkt.