cvanekerisIk ben lid van een aantal YouTube kanalen, met name over diertjes en hun welzijn. En soms zie ik dan hoe een verwaarloosd beestje, een hondje, katje, name it, word gevonden, gered en weer een goed leven krijgt. Machteloos voel ik me dan. Boos en verdrietig. Waarom zo’n onschuldig levend wezen aan het lot wordt overgelaten. En deze worden dan nog gered, maar tal van beestjes hebben natuurlijk geen goed eind. Dat geldt ook voor kindjes. Uit Afrika, Azië. Die worden misbruikt, qua arbeid of zelfs sexueel. Machteloos en verdrietig. Je kunt geld storten naar goede doelen tot je een ons weegt, maar komt het allemaal wel aan? Gebeuren er echt wel goeie dingen mee? Of overal zelf naar toe reizen en dan hyperlokaal aan de slag gaan? Met mensen en dieren helpen? Kom je dan niet in een bureaucratische molen terecht als je een weeshuis of asiel wil opstarten? En dan red je 25 beestjes per maand misschien. Een druppel op de gloeiende plaat. Maar goed, wel weer 25 zieltjes (ik noem maar een getal) gered en een goed leven gegeven. Machteloos voel ik me dan. Soms moet je het maar loslaten. En soms moet je wel weer wat doen. Mensen (vooral mensen die het hier in NL relatief goed tot gemiddeld goed voor elkaar hebben) waarbij dat allemaal van hen afglijdt: daar heb ik echt een donder mee. Dat je alleen maar druk bent over je eigen leven: bah. Anderzijds: soms weet ik niet waar ik moet beginnen. Ik zag nu ook op Nextdoor een jongen die gratis kookt voor buurtgenoten: zo tof en lief en sympathiek. Nu berichtte hij net een bericht dat hij zelf in zwaar weer zit, en of iemand kunst van hem wil kopen. Mijn ‘emotie’ wordt dan aangesproken, getriggerd. Maar wordt mijn hulp dan wel goed ontvangen? Ik heb vaker mensen die ik niet kende geholpen, en dat valt dan vaak zo vies tegen. Hierover schreef ik al vaker. Waarom ik ook meestal meer van diertjes hou dan van mensen: die zijn onschuldiger, hebben geen kwaad in de zin. Zijn gewoon bezig met overleven.
Tijdens het typen, kijk ik naar links. Op de grond ligt mijn jongste Pembroke Corgi hondje. Ik hou van die twee beestjes. Ze hebben een goed leven. Soms zou ik wel hondjes erbij willen hebben die een kloteleven hebben (gehad), maar dat is ook weer geen doen. Twee hondjes in een co-ouderschap met mijn ex-vriendin Karina is al best een hele kluif, in combinatie met een druk leven. Machteloos voel ik me soms.