cvanekerisIk heb zelden slechte zin. Denk ik. Ik weet dat ik hier eerder over schreef. Ik zocht dat bloggie effe op.
Dat was deze (klik hierrrr)…. 18 januari 2021 jl. Het is nu 23 juli. Zit een half jaar tussen. Dat valt mee toch? Natuurlijk, er vanuitgaande dat ik dan ook steeds dat opschrijf. Ik weet ook niet waar het vandaan komt. Het komt op in de loop van de ochtend. Geen idee.
Zoals Hans Teeuwen eens zo gaaf in een show zei: “Ik raak snel geïrriteerd: een kleurtje, een geluidje, oude mensen”, haha… nee, dát heb ik niet. Natuurlijk zijn er wel omstandigheden, vaak door anderen gecreeërd, waardoor je slechte zin krijgt. De combinatie van veel (werk)druk, (daardoor) (over)vermoeidheid, gekloot met corona (daar schreef ik in januari ook al over), (te)veel thuis werken. Eigenlijk zit verder wel veel mee en vind ik van mijzelf dat ik niet mag klagen.
Goed. Een zgn. backing track op YouTube aangeslingerd deed me net wel effe goed. Een backing track is overigens een instrumentale versie van een liedje, zonder gitaren, waardoor je dus zélf met gitaar er over heen kunt spelen. Ik koos, toevallig, voor The Sky Is Crying, van Stevie Ray Vaughan. Blues is zo simpel om te spelen, maar je kunt er qua gitaar lekker alles in kwijt. Dat heb ik dan maar effe gefilmd en op Instagram en YouTube geslingerd. Ja, diverse noten niet goed geraakt, beroerde timing (teveel noten er in gepropt) en een bewust gekozen afgeknepen gitaargeluid: fuck it.