Dan weer undressed, dan weer overdressed

Ik kan zo’n sufferd zijn. Dat zit hem meestal als ik niet goed nadenk over dingen die ik doe. Niet persé impulsief hoor. Dat ben ik niet altijd. In mijn werk ben ik scherp(er), dat moet ook wel. Maar mensen die mij privé kennen, weten dat ik met sommige dingen een heel goed geheugen heb (meer als het impact heeft gehad op mij), en sommige kleine dingen: die kan ik twee uur later vergeten zijn. Weet niet of dat persé desinteresse is, overigens hoor: ik kan vol in mijn hoofd zitten: teveel ‘on my mind’, waardoor de harddrive in mijn hoofd even vol is.

Maar suf kan ik dus bijvoorbeeld zijn in iets wat mij al jaren bezigt: het weer. Ja, temperaturen. Buiten. Dat komt omdat mijn woning ‘s morgens in de schaduw staat: dus in het donker. Als ik dan ‘s morgens naar buiten kijk, voordat ik mij aankleed, dan lijkt het koeler of kouder dan het in werkelijkheid is. Dan kan ik dus met lange broek en dikke blouse ofzo naar buiten wandelen, en dan buiten denken: kak! ‘t Is veel te warm, maar dan ben ik te beroerd (lui) om weer naar binnen te gaan om mij omkleden. Dan moet ik de hele dag door de hel die “te warm aangekleed” heet.

Andersom is trouwens ook van toepassing: dan is het ‘s morgens warm als ik bijvoorbeeld de corgi’s uitlaat, doe ik binnen een korte broek en polo aan: ga ik stap, en dan slaat 2 uur later het weer he-le-maal om. Koud. Hagel. Buien. Loop ik daar in korte broek.

“Daar zijn apps voor, Chris! Je bent toch zo’n mobile expertje, hm? Wel eens van die weer-apps gehoord?”

Ja, lieve mensen. Dat weet ik. Ik kijk er alleen te weinig op. Ik zou inderdaad weer-notificaties aan moeten zetten ofzo. Zie… weer wat geleerd. Never too old to learn.