Wat een rare trend eigenlijk

Enkele jaren geleden werd ik verrast door een nieuwe trend in gitarenland. Wat je in de spijkerbroeken- en meubelbranche al veel langer zag, kwam nu ook door in de gitaarbranche: nieuwe producten waar je vaak grof geld voor moet neerleggen, maar die eruit zien alsof ze door een oorlog zijn gegaan. Blijft bizar. Ik heb zo’n gitaar niet in bezit en vraag mij af of ik dat ooit zou willen. Enkele van mijn gitaarvoorbeelden hebben zo’n zogenaamde “signature”-model op de markt gebracht. Dan hebben zij hun naam er aan verbonden en dan is zo’n gitaar voor de fan van die gitarist natuurlijk een must-have. Rare wereld, want zo’n gitaar is ook gewoon een machine-product en is nooit in handen geweest van de wereldberoemde gitarist in kwestie.

Nog een stap verder kwam ik van de week tegen op YouTube. Deze gast(en) gaan echt héél ver. Die maken dus niet alleen een gitaar na op basis van de gebruikte onderdelen, maar zelfs alle lak- en andersoortige krassen en beschadigingen worden op millimeter niveau overgenomen. Waarom zou je dat willen he? En reken er maar op dat je zo’n gitaar echt niet voor 500 euro mee krijgt. Bizarre wereld. Hieronder een filmpje van hoe dit bedrijfje de iconische gitaar van één van mijn grote gitaarhelden David Gilmour (voormalig Pink Floyd) gewoon zeer nauwkeurig na zit te maken. Ook al geef je niks om gitaren of muziek, scan/spoel dan effe door dit filmpje heen. Zo vreemd, maar het heeft ook wel wat. Vind ik dan. Kopen? Neh. Onder het videootje nog een voorbeeld van een gitaar.

Kik hier, een replica van de wereldberoemde gitaar van Eddie van Halen uit de jaren ’80: