Wasberen

Ja, kan ik soms hebben. Als ik iets leuk vind, vind ik het ook heel leuk. Niet voor even, want die mensen heb je ook veel: daar kun je niks mee. Mensen die alles maar heel kort leuk vinden. Vermoeiend. Die komen ook nergens in het leven. Bij mij werkt het in iedergeval zo, dat als iets een zwakke plek heeft geraakt, ik dat ook blijf leuk vinden. Corgi’s bijvoorbeeld. Of mandarijn-eenden en rode panda’s, om maar even in het dierenrijk te blijven.

Recent “ontdekte” ik wasbeertjes. Die kent iedereen natuurlijk hun hele leven al, maar ik kwam op YouTube of Instagram een ENORM schattig videootje tegen van een wasbeertje die in Japan gewoon bij een dame een huisdier is. In Nederland mag dat sinds een paar jaar niet meer. En als je op YouTube kijkt bij mensen die dit hebben, dan vraag je je af of dat wel een goed idee is.

Wasbeertjes zijn namelijk eigengereid. HEEL eigengereid. Veel meer dan Pembroke Corgi’s dus nog. Ze leven echt hun eigen leven en kunnen een teringzooi van je huis maken. Ze zijn supernieuwsgierig en trekken dus alle registers (lees: kasten) open bijvoorbeeld.

Heel cute om te zien, ik kan helemaal wegsmelten bij de video’s hieronder. Of hun onschuldige koppies, maar het blijven toch wilde beestjes. Echt socializen: moewah, dat lukt maar heel af en toe, moet je net geluk hebben. Maar ik vind ze supertof.