cvanekerisEnkele jaren geleden was ik bij horecazaak Jans in centrum Arnhem. Daar viel mij een ding op. Op de menukaart hadden ze een tosti ‘van 1 dag oud brood’ (of woorden van gelijke strekking) gezet. Dit zette mij te denken. Ongetwijfeld dachten ze hier een goede zet mee te maken door het te gooien op duurzaamheid: bij een tosti proef je immers minder tot niet of het brood niet kakelvers is. Ik doe een aanname want ik heb nooit een test gedaan, maar ik geloof het gelijk.
Wat ik vreemd vond: je had geen keuze of je vers of oud brood wilde, en nog vreemder: het was geen goedkope tosti. Ofwel: je betaalde hoofdprijshorecabedragen, en de ondernemer dacht dat het een goed idee was om het in kader van duurzaamheid te verkopen als ‘oud brood’. Maar wil je dat als consument wel? Natuurlijk: huizen, auto’s, etc, dat zijn dingen die je vaak toch gebruikt koopt. Maar voedsel? Natuurlijk genoeg mensen die bewust producten nét voor verloopdatum in de winkel kopen, maar in een horecazaak?
Ik heb ze een dag later gemaild: doe ik normaal nooit, maar was gewoon benieuwd naar hun argument(en); misschien zat er een ander extra verhaal nog achter, in plaats van alleen duurzaam.
Nee, dat bleek niet het geval. Ze vonden het een goed idee. Ik gaf aan dat ik het als consument raar vond dat je een normale horeca-tosti-prijs moest betalen, met de mededeling “tosti met brood van gisteren”. Thuis: prima. Horecazaak: Nee. Ik vond althans van niet. Ze bleven voet bij stuk. Prima. Hun zaak. Zij hebben inzicht of het wel of niet goed verkocht. Ik niet. Bij mij was het een persoonlijke mening of eigen gevoel. De dame die mij mailde, zou het ‘in de groep gooien’. Verder niks van gehoord. Prima.
Twee, drie maanden later keek ik online op hun menukaart.
De “oud brood tosti ham/kaas” was veranderd in “tosti ham/kaas”.
Okay. Dan weten we dat. En zij nu ook.