Op persoonlijke titel

Ik zag het een tijdje voorbij komen; op Twitter en LinkedIn. Dus met name de social media accounts waar ook ‘zakelijk’ werd gecommuniceerd. Dat iemand in zijn of haar biografie had staan ‘op persoonlijke titel’. Ik weet niet of ik iemand beledig nu, want Twitter heb ik allang niet meer en LinkedIn is ook een ellende van vaak onzinnige berichten geworden. Heb het zakelijk ook niet (meer?) nodig. Dat is ook wel fijn. Niet afhankelijk zijn van een social media account, zoals al die influencertjes. De schone schijn ophouden op YouTube en Instagram. Verwerpelijk eigenlijk he. Een nepleven voorhouden, waarmee je andere kinderen, tieners, kwetsbare volwassenen confronteert met ‘hoe het leven zou kunnen of moeten zijn’.

Maar goed, ‘op persoonlijke titel’. Heb mezelf afgevraagd waarom je dat zou doen. Natuurlijk snap ik het wel: je bent bang voor je baantje, of voor je klanten, of whatever. Maar, … we leven in een land met vrijheids van meningsuiting. Zou je zeggen. Tot een bepaalde hoogte natuurlijk. Je kúnt niet alles maar doen of zeggen; er zijn grenzen. Ethische grenzen. Kijk naar Thijs Römer. Die is een grens (of wat) over gegaan. Maar mensen die op Twitter aanwezig zijn, en dan zeggen “Ik Twitter op persoonlijke titel”. Wat betekent dat dat écht. Betekent dat dan dat je dingen zou kunnen gaan zeggen die je werk(gever) schaden? Dus, op de grens en eroverheen?

Ga je racistische zaken roepen, terwijl je bij een humanitaire stichting werkt? Of ga je je kritisch uitlaten tegen vluchtelingen, terwijl je voor het Leger des Heils werkt? Of is het onschuldiger? Twitteren dat je Audi-fan bent, terwijl je als BMW-monteur werkt? Wat is ‘op persoonlijke titel’ ? Dat je alleen onzin over je hobby’s gaat Twitteren? Wat niet erg zou zijn, maar waarom moet je dan ‘op persoonlijke titel’ aangeven?

Doe het niet. Wees gewoon jezelf. Tot bepaalde hoogte. Natuurlijk, ik type/schrijf hier ook zaken die gewoon in mijn hoofd zitten. Ik ben anti-koningshuis bijvoorbeeld. Dat is een geld-verkwanselend instituut waar we niks, maar dan ook NIKS, aan hebben. Geloof mij nou maar. Wie moet mij hier op aanspreken, zodat ik hier prive of zakelijk last van zou hebben of krijgen? Het is mijn mening. Gestaafd op ingelezen materie. Moet ik dan een dreigbericht krijgen van de RIVD? Of van opdrachtgevers, omdat ik een andere mening heb dan zij? Dat zou wat zijn. Volgens mij steekt de (democratische) wereld niet zo in elkaar. Ik roep wat ik denk. En dat voelt prima. En soms ga ik ook een grens over. Iedereen leert elke dag. Soms moet je dingen afwegen. Sommige dingen kun je niet zeggen. Of wil je niet zeggen, omdat je dan in overloze discussies terecht komt waar toch geen winnaar uitkomt.

Wees gewoon jezelf. Tenzij je Batman kunt zijn. Wees dan altijd Batman.