Ongelukkig met je werk

Wat een geluk eigenlijk, als je je werk leuk vind. Ik zie (steeds meer?) mensen om mij heen die diepongelukkig op het werk zijn. Natuurlijk heeft de Corona-periode veel roet in het arbeidsleven van veel mensen gegooid. Mensen moesten meer thuis zitten, contact met collega’s ging alleen nog via e-mail en telefoon, enz.

Maar ook voor de Corona-periode: mensen die jarenlang bij dezelfde werkgever blijven zitten, maar het nooit naar de zin hebben of krijgen. Dat lijkt me een marteling. Of mensen die altijd maar zoeken naar een nieuwe uitdaging, omdat ze zich toch niet prettig voelen in hun huidige baan.

Collega’s spreken niet aan, de sfeer niet, salaris niet, voorwaarden niet, de reistijd niet. Het is ook wel lastig, dat alles (of nee, het meeste) moet kloppen. Niet overal klopt altijd overal 100%. Dat is met niks in het leven. Niet in privérelaties, niet met de dingen die je gekocht hebt, of zelfs de muziek of video die je consumeert. Niks is 100% perfect. Mensen die perfectionistisch zijn, leven daarom ook vaak in onmin. Omdat niks goed genoeg is. Laat dat los, lieve perfectionistjes. Het heeft geen zin. Soms moet je met iets wat goed tot zeer goed is, ook gewoon tevreden kunnen zijn.

Ik heb nu het geluk dat ik in de goede hoek zit qua werk/functie, maar in 2013 tot en met 2016 had ik het als zelfstandig ondernemer ook zwaar in de financiële crisis. Heel zwaar, daarover heb ik al eerder geschreven. Ik had goed en veel werk, maar kwam in de problemen omdat mijn opdrachtgevers met financiële malaise zaten; ze konden onze facturen soms niet (goed) betalen, en daardoor kwamen we als onderneming soms ook in de problemen. Dan krijg je een kettingreactie. Een sneeuwbaleffect. Ook in je hoofd, want je denkt: waar doe ik het allemaal voor? Die tijden liggen nu ver achter mij, gelukkig.

Soms ben je ook gevangen in je werk, omdat je afhankelijk bent van het inkomen. En ook al is het niet fijn of goed waar je werkt op dat moment; wat krijg je als je dit opzegt? Het gras is nergens groener aan de overkant. Het vergt durf, dat snap ik heel goed. Want, wat als het slechter is. En je dan weer weg wil bij die nieuwe werkgever. Voordat je het weet ben je een jobhopper. Elke keer weer een nieuwe team aan collega’s, enz.

Ik rolde in de ICT-hoek omdat mijn vader gadget-freak was, al in de jaren 80. Hij kon via een PC priveproject aan een Commodore 64 in huis komen. Waar mijn broer het vooral leuk vond om te gamen, was ik meer van het uitzoeken van dingen, muziek en beelden en video’s, etc. Dat ik daar, sort of, mijn beroep mee heb kunnen vullen; hoe tof is dat? Natuurlijk, het is wel veel en zwaar soms, grote verantwoordelijkheden en veel uren. ICT management, digitale marketing, etc: allemaal aan de orde van de dag, zeer belangrijk voor elke organisaties en ik heb ook een opdrachtenstop op de website gezet. Meer werk kan ik niet hebben, maar ik vind mijn werk wel leuk, en dat is erg fijn.

Ik gun zo dat iedereen het fijn op en met zijn werk heeft, want dag in dag uit de klok wegkijken of met buikpijn de zondagavond ingaan, omdat je de volgende dag naar je werk moet; nee, dat is niks waard.