Obsessia

Mensen die mij een tijdje kennen of van dichtbij hebben meegemaakt, weten vast dat ik een groot fan ben van de zangeres, muzikante, artieste Sia Furler (1975, Adelaide, Australië). Mensen die mij de laatste jaren niet gesproken hebben, maar mij van vroeger kennen, zullen vast mij juist herinneren aan mijn voorkeuren voor Pink Floyd (de David Gilmour-periode), Dire Straits, Guns n’ Roses, Gary Moore: inderdaad, het betere gitaarwerk.

Maar, Sia’s muziek bevat toch nauwelijks tot geen gitaar? En is verre van rock? Is het niet mainstream popmuziek?
Allemaal vragen die ik heb gehoord, en ja: dat klopt. Sia heeft enkele grote, internationale Top 40 hits op haar naam staan. Ogenschijnlijke niemendalletjes als Cheap Thrills en Clap your hands, maar ook wat hits die wel internationale erkenning hebben gekregen door ‘mensen die er verstand van hebben’, zoals Chandelier, Elastic Heart, Unstoppable en diverse samenwerkingen met dj David Guetta, zoals Flames en het meer recentere Let’s Love. Als je overigens Chandelier en Elastic Heart door de overkill niet meer trekt: er zijn ook prachtige piano-versies van:

Elastic Heart, de piano versie

Datzelfde is ook van toepassing op Let’s Love, waar een schitterende acoustische versie van is gemaakt:

Waarom ben ik nu dan zo groot fan van Sia geworden de laatste jaren?
Enerzijds laat zich dan niet goed uitleggen, maar ik ga het toch proberen:

Haar stem is als een viool, als een instrument. Ze krijgt wel eens de kritiek dat ze onverstaanbaar is, en… dat klopt soms ook wel. Mij interesseert dat wat minder, want ik ben meer een melodie-luisteraar dan dat ik de teksten echt volg. Toch is Sia daarin ook wel onderscheidend: haar teksten zijn niet standaard pop-liedjes: er zit vaak een serieuze toon in, soms zelfs zwaarmoedig. Dat is een beetje afhankelijk van welke periode je haar muziek terugluistert. Ze heeft zware, donkere en depressieve perioden gekend. Nu gaat het beter met haar, en dus hoor je dat ook (meer) terug in haar muziek.

Maar zonder haar tekst, zou haar muziek instrumentaal dus ook erg goed zijn: luister maar eens naar de vele wisselingen, de aparte melodielijnen en de breaks: allemaal erg origineel. Ze schrijft ook niet voor niks voor veel (andere) bekende artiesten muziek. Misschien wel het bekendste is één van Rihanna’s grootste hits “Diamonds”, die dus op conto komt van Sia: zij heeft het geschreven en aan Rihanna gegeven, omdat haar stem er beter bij zou passen. Al vind ik het Sia zelf (live) prima zingen…

Anyway, haar muziek raakt mij. De positieve, vrolijke nummers zoals Let’s Love en Together, maar ook de zwaardere nummers als I’m Still Here, It’s time (met LSD) and Saved my life.

Pfff… wat een muzikante… Ze moet nog erkend worden als één van ‘s werelds beste vrouwelijke artiesten ooit, maar dat gaat gebeuren. Haar kerstalbum van een jaar of drie terug, bevat ook vele pareltjes, zoals Sing for my life. Prachtig, met die engelen-stemmen: allemaal Sia zelf, want waarom zou je achtergrondzangeressen inhuren als je zelf de beste stem allertijden hebt 😉 Haar kerstalbum, of met name het nummer Snowman, kreeg in december 2020 een enorme boost vanwege een TikTok-challenge. TikTok? Ja, dat populaire nieuwe social media platform: mensen gingen de Snowman-uitdaging met elkaar aan: hoe ver kon je de tekst oplepelen in één adem? Klik hierrrr…

Maar goed, ik kan nog wel even doorgaan, maar laten we vooral van de muziek van Sia genieten (ja, wat een wollige zin).
Ennuh, …. er is ook een Sia Fan-website! Drie keer raden wie daar de initiatiefnemer van is…