cvanekerisBN’ers die met de dood worden bedreigd. Je leest het dagelijks. Recent weer Johan Derksen-gate. 50 jaar geleden deed hij iets, dat hij beter niet had kunnen doen of in iedergeval: vertellen.
Ik ga niet woke zitten doen, maar waarover ik mij verbaas: blijkbaar mag iemand een ander niet beledigen of een foute anekdote vertellen, maar de ander eigent zich wel het recht toe om met de dood te bedreigen. Ik kan mij toch niet voorstellen dat 99% van deze toetsenbordridders met anonieme accountjes, die een BN’er bedreigt met de dood, daadwerkelijk tot actie overgaat. Al moet je het helaas serieus nemen, omdat je maar één idioot als Volkert van der Graaf hoeft te hebben.
Laatst hoorde ik een lezing iets zeer treffends. De schrijfster Lale Gül zei: “Waarom moet het altijd maar aan de boodschapper liggen, dat deze zich moet aanpassen? Waarom doet de ontvanger niet eens iets aan zijn weerbaarheid”. In plaats van allemaal verboden op te leggen wat je wel of niet mag of kan zeggen, kun je ook denken:
“Ik ga aan mijn mentale weerbaarheid werken, want het is inderdaad overdreven van mij om 3 nachten niet te slapen, passief agressief te zijn en de ander de schuld van mijn ellende geven, omdat het mij niet past dat hij of zij zijn mening geeft”.
Natuurlijk kun je niet alles maar zeggen, eens. Sommige zaken zijn onethisch, daar zijn wel kaders voor. Maar die kaders zijn anno 2022 is het ooit zo progressieve Nederland wel heel erg krap geworden. Of woke. Hoe je het noemen wil. Gelijk maar in je pen of toetsenbord klimmen om de ander de maat te nemen: ik vind het treurig. Ga jezelf druk maken over dingen die er wél toedoen in het leven.