Het ovengebruik van sommige mensen

Ken je dat? Of hérken je dat? Als er een product, zoals afbakbroodjes, in de oven moet: dan heb je mensen die precies op de verpakking kijken hoe lang en op welke temperatuur de oven moet worden voorverwarmd én hoeveel minuten de broodjes vervolgens in de oven moeten. Ik zelf val in deze categorie. En je hebt mensen, die uh… doen maar wat. Mijn moeder is onder andere ook zo. Die geeft de knop van de oven maar even een lukrake slinger, zodat de oven voorverwarmd op 150 graden ofzo, in plaats van de aangegeven 220 graden op de verpakking. Daar gaat het al mis. En bij ouderwetsere ovens gaat er geen signaal af als de gewenste temperatuur is bereikt. In mijn moeders geval, denkt ze dus dat de oven na een minuutje of 4 wel volledig is voorverwarmd. Dan kijken we ook gewoon NIET op de verpakking hoe lang de broodjes, pizza of ovenschotel in de oven moet staan; nee, we douwen het er gewoon in, en als we het gevoel hebben dat het klaar is, dan trekken we de hele shizzle er gewoon uit. Dat gevoel dat het klaar is, is ook altijd véél korter dan had gemoeten. Minuutje of 10. Dan wordt al geroepen: “Ah, zal toch wel klaar zijn?”… “Ja, ruikt al lekker”… “Ja, ies (in plaats van “is”, want buitenlands accent) wel bruin al hoor”.

Dus, we verwarmen de oven niet lang genoeg, niet op de juiste temperatuur en doen de broodjes er veel te kort in. Of ook wel eens te lang, als er tijdens dit proces nog getelefoneerd gaat worden. Dat als de broodjes eruit komen, ze wel heel donkergoud ogen en je ze vervolgens met een slijptol moet openkrijgen. Hup. Weer broodjes vernaggelt.

Ik zie dit wel vaker. Geen ‘first world problem’ natuurlijk, maar ik verbaas me er altijd over. Zo’n fabrikant heeft er een studie van gemaakt hoe de broodjes het beste voorbereid kunnen worden, maar ‘wij’ kopen die broodjes en ‘kijken wel op eigen inzicht hoe het proces verloopt’.

Dus lieve mensen van het goede leven; de bereidingsbeschrijving van afbak-/ovenproducten staat er niet voor de gezelligheid op: het heeft een functie. Met als resultaat… gewone, lekkere, warme, ‘verse’ broodjes.