Hoe mijn vader stopte met roken. Of toch niet.

Zo lang ik mij kan herinneren, rookte mijn vader. Het was vroeger heel gangbaar om gewoon in de auto te roken met de ruiten dicht. Ik zat er als kind naast. Zou nu een weldenkend mens niet opkomen, maar dat zag je vroeger vaak. Sowieso zie je niet zo heel veel rokers meer, althans ik zie ze niet zoveel om mij heen.

Mijn vader wilde wel af en toe van zijn verslaving af, en deed dan weer een verwoede poging om af te kicken. Hup, sportkleren aan en dan joggen ook. Zei hij. Misschien zat hij gewoon in Sonsbeek-park op een bankje stiekem te paffen. Geen idee. Maar ik herinner mij één poging van hem erg goed.

Ik was denk ik een jaar of 17, 18 toen we samen op vakantie gingen. Caravan achter de auto en richting Spanje. Het leek hem een goed idee om een paar dagen voor de vakantie te stoppen met roken.

Op een gegeven moment reden we ergens in een berg in midden Frankrijk. We stopten even langs de weg omdat we allang in de auto hadden gezeten. Het was warm en zonnig. Routinecontrole van de verlichting van de auto en caravan. We kwamen er achter dat een knipperlicht van de caravan kaduuk was.

Zijn reactie?
Flippen! Niet normaal.
Om een knipperlicht.

What the fuck. Ik was wel op een leeftijd dat ik mondig genoeg was om te zeggen dat hij echt normaal moest doen en reageren, dat het niks voorstelde en dat hij niet zo raar moest doen. Ik bedacht me: hij staat stijf van de niet-roken spanning. En toen moest de hele vakantie nog beginnen. We waren denk ik koud 1 of maximaal 2 dagen onderweg.

Dat was geen doen. Ik zei: het lijkt me beter dat we in het volgende dorp even wat rookwerk voor je fixen, zodat je niet zo gestresst bent of doet. Zelden was hij het zo snel met mij eens. Wij inderdaad in één of ander vaag Frans dorpje aan de handrem getrokken, hij naar binnen bij een tabakzaakje. Hij bleef een paar minuten weg en kwam toen terug met een plastic tasje met diverse pakjes.

Ik zei: wat heb jij dan in godesnaam allemaal gekocht?
Zijn vaste merk kende ze natuurlijk niet in Frankrijk, dus ‘to be sure’ had hij geloof ik 5 of 6 verschillende merken sigaretten gekocht. Ja, want stel je voor dat één merk niet beviel, dan kon hij alsnog een ander proberen.

Over verslaafd gesproken, haha!

Wij verder met de rit, hij paffend. Ik er naast. Hij was weer relaxed. En ik ook. Het werd alsnog een fijne vakantie.