cvanekerisJa! Supertof, ben heel blij. Ik kon weer een ding van mijn bucketlist afstrepen.
Ludovici Einaudi zag ik donderdag 22 juni 2023 live in Rome, Italië. Ik vloog de dag ervoor naar Rome en vloog een dag later weer terug naar Nederland, omdat ik ‘s avonds een afscheidsfeestje had.
Hoe het was? Het was buitengewoon. Om de Italiaanse neo-klassiek-pianist/componist daar live in zijn thuisland te zien optreden; dát was een ervaring. Dit ga ik zeker herhalen, een concert van hem bezoeken. Niet persé in Rome (of Italië uberhaupt), want Rome zelf vind ik niet zo’n heel bijzondere stad op wat bezienswaardigheden na. De Trevi-fontein: die vind ik wel heel bijzonder en mooi, maar verder vind ik Italiaanse steden als Bologna en Napoli veel sfeervoller en bijzonderder om te bezoeken.
Ik had ook al gezocht naar tickets hier in Nederland voor Ludovico, maar die zijn nauwelijks te krijgen. Afgelopen januari kon ik dus wel aan tickets voor Rome komen; ik moest dan wel een half jaar wachten, maar goed, de tijd vliegt sowieso al snel voorbij; hebben jullie dat ook?
Enfin, het concert: het auditorium Cavea in Rome ging om 1930u open en om 21u zou het concert beginnen. Dat werd 2115u maar okay. Ludovico kwam op, zei niks, ging zitten achter zijn piano en speelde eerst een paar nummers alleen. Na een half uurtje ofzo kwamen nog twee mannen op het podium: een cellist en een violist. Iets later kwam er ook een percussionist bij. Ze speelden samen wat nummers, ook wat heftige met veel dynamiek. Na een half uur gingen ze weg, en was Ludovico weer alleen. Tot een kwartier voor het eind, waar ze weer samenspeelden tot aan het eind.
En toen kwam ‘Experience’ als slotnummer. Ik denk mijn (en van velen) zijn favoriete compositie, omdat het van zo’n rustig naar geweldig bombastisch nummer gaat. Maar goed, daar doe je andere composities misschien ook weer te kort, zoals The Fly, Oltremare, Divinire, Nuvole Bianchi, Le Onde, Una Mattina, ga zo maar door.
Lang verhaal kort: het is een geweldige ervaring als je van zijn muziek houdt, en ik zie en hoor veel mensen om mij heen die dat ook hebben. Ook mensen die zeggen: nooit van gehoord (van de Italiaanse naam), maar als ze dan wat nummers horen zie je vaak wel: “oh, maar dát nummer ken ik wel” (het is geen radiomuziek, maar je hoort het wel veel in documentaires, series, films, etc)
Er zat alleen een irritante kwal achter mij, uit Nederland met zijn vrouw. Kees heette hij. Een begin vijftiger met de looks van Ruben vd Meer. Niks was goed, niet uit pretenties, want het was duidelijk dat hij gewoon een eenvoudige man was, maar ik denk dat hij zijn vrouw wilde verrassen en daarom waren ‘de plastic kuipstoeltjes’, de afstand tot het podium (maar liefst 7 rijen, ik zat op de 6e), de twee drankjes van 11 euro bij elkaar, en weet ik veel waar hij allemaal over zat te mauwen. Zijn vrouw wist dat ik Nederlands was en theoretisch alles kon (niet: “wilde”) verstaan. Op een gegeven moment bitste zij (doch zachtjes) dat hij nu eens moest stoppen met klagen en dat het wel goed was zo. Ze waren getrouwd, ze moest het haast toch gewend zijn. Anyway, Ludovico was top en Kees was een zeikstraal. Joe!
Even een YouTube ‘best of’ van Ludovico; spoel of scan er maar eens doorheen als je denkt niks te kennen van deze muziek.