Ik vier mijn verjaardag niet, vandaag. Of toch, een beetje?

Vandaag is het 24 september: mijn verjaardag. Dit jaar valt het op een vrijdag. Geen verkeerde dag. Prima dag om het weekend mee in te luiden. Een handvol collega’s zei van de week dat ze weer ouderwets wilden borrelen. Ik ga er even vanuit dat ze er NIET bewust van waren dat ik er niet bij zou zijn 😉

Ik ben zelf op vakantie, in het buitenland. Fijn eigenlijk, om je verjaardag zo te vieren of bijna: te ontlopen. Ik heb er niet zoveel meer mee: toen mijn vader in 2000 overleed, heb ik nauwelijks verjaardagen gevierd. Ja, met toenmalige partners iets ondernemen ofzo: dagje weg of iets dergelijks, maar een huiskamer of zaaltje vol visite: neh, ik gá liever naar verjaardagen toe, dan dat ik ze geef.

De tijd van kaartjes per post is trouwens ook al jaren voorbij: wel leuk om te ontvangen, blijft dat. Soms krijg ik er wel drie, vier ofzo, maar het meeste gaat via WhatsApp of Facebook. Snap ik wel. Is ook niet meer bij te houden met al die virtuele vrienden via social media, WhatsApp, collega’s, etc. Maar als iemand de moeite neemt om een kaartje te (laten) versturen: da’s toch bijzonder.

Volgens planning zit ik op mijn verjaardag in Praag. Ik heb de collega’s al wel aangegeven: neem een borrel, of drie, op mij. Ik trakteer drie rondjes. Wat ze nemen boeit me niet; ik zie het tikkie wel tegemoet. Dan ben ik er toch nog een beetje bij, en vier ik toch nog een béétje mijn verjaardag met anderen. Ook mooi! Cheers!

Ps: dit bloggie is op zaterdag 18 september geschreven 😉