Het eerste en laatste dat ik over het Eurovisie Songfestival schrijf/zeg

Er woekert onrust in Israël. De oorlog tegen de Palestijnen. Er zijn voor- en tegenstanders: logisch. Maar daar gaat dit blogje niet om.

En vanavond is het Eurovisie Songfestival, dus de winnaar is allang bekend. Dat moet en zal Israël worden. Dus laten we het kekke grappige liedje van Nederland, Europapa van Joost Klein ab-so-luut niet winnen. Dat is allang bekend. Alleen de organisatie schrok van de populariteit (onder met name jongeren) van het nummer.

Het zou maar zo wél nummer één kunnen worden. En dat willen we niet. Israël moet namelijk winnen, zoals gezegd. Dus we zorgen ervoor dat Joost Klein cq. Nederland niet kan winnen. En dat doen we door een rel te veroorzaken. Een rel dat Joost Klein iemand mishandeld, geslagen, uitgescholden, whatever zou hebben. Er kwam een onderzoek en daardoor mocht hij ook niet meedoen aan de zogenaamde Jury Finale op vrijdag 10 mei. Dat zorgt voor een halvering van je punten. Ofzo. Schijnt. Ofwel, lang verhaal kort: het eurovisie SONGfestival ging al jaren niet meer over de muziek alleen, maar vaak ook over gekke outfits en acts.

Joost Klein was beiden: een grappig liedje en rare decoraties. Maar hij mag niet winnen. Israël gaat winnen. Dus het Eurovisie Songfestival is weer hét platform om politieke statements door te voeren. Won er al eerder niet een land vanwege meelijden? Oh ja. Dat komt vrij veel voor. Dus bespaar je het kijken vanavond maar. Israel gaat winnen. Noem mij maar Nostradamus.

En ja, ik vind het wel een grappig liedje…

Update zondag 12 mei 2024: aha, Zwitserland heeft gewonnen. Had ik niet verwacht. Nummer verder ook niet gehoord. Niets uberhaupt van dat Songfestivalgebeuren gezien. En door.