Het achtergelaten hondje

Wat een verhaal weer. Vandaag was intensief. En wel hier om. Ik zou vandaag naar kantoor gaan, dus ik liep met mijn twee doggies vanmorgen rond 0745u buiten.

Halverwege het rondje, zag ik aan de overkant van de straat een rode oude camper staan, en een herdershond. Die leek aan de lijn. Toen we dichterbij kwamen, schoot de hond echter met een flits de straat over: onze kant op. Nét op dat moment kwam er vrij rap een auto aanrijden, en dat ging serieus nét NET goed. Hart in mijn keel. Omdat de hond blafte, kwam de eigenaar ook in beeld: die stond er waarschijnlijk naast, maar net achter de camper, dus voor mij niet zichtbaar.

De man strafte de hond gelijk, de hond lag op de rug en hij deed wat (niet echt fysiek slaan ofzo), maar het ging zo snel. Ik riep alleen in een geschrokken opwelling: JE HOND WAS BIJNA AANGEREDEN!

Nou, wij ons rondje vervolgen, maar was nog semi-in-shock van wat er gebeurde.

Enfin. Dat was 0745u.

Zie ik ineens einde middag een bericht op de Nextdoor-app. Dat is een app waarbij mensen bij elkaar in de buurt waar ze wonen, berichten kunnen plaatsen. Over van alles: over hulp in huis, over verdwenen katten, etc.

Daar zag ik dit bericht staan ineens:

WTF! Dat is het hondje dat ik vanmorgen zag oversteken! En de eigenaar was blijkbaar gevlogen!

De dame die de post op Nextdoor had gezet, vroeg zich af of iemand de hond kende. Die was dus daar moederziel alleen achtergelaten. Dat was precies het hondje dat ik dus ‘s morgens zag! Aah.. het arme dier was daar vanaf 08u ‘s morgens tot einde middag, helemaal alleen achtergelaten.

Ik sprong gelijk op; het is voor mij 200 meter lopen. Met een bak water en een bak voer. Het is immers een heel warme, benauwde dag. De dame van het bericht stond nog bij het hondje, samen met haar zoontje. Het hondje was heel lief en zachtaardig.

Op een gegeven moment moesten ze weg: ze hadden dus wel de dierenambulance geinformeerd. Ik heb aangegeven dat ik geen haast had, en wel bij het hondje kon blijven totdat de dierenambulance er was. Zo gezegd, zo gedaan.

Na een half uurtje, kwamen ze aanrijden. Ik heb mijn relaas gedaan, dat ik ‘s morgens het hondje al bijna aangereden zag worden en dat ik dus, puur op basis van onderbuikgevoel, een foto had gemaakt van de camper waar het hondje bij hoorde. Kenteken was heel duidelijk in beeld.

Wat bleek: de hond was wel gechipt en de gegeven stonden ook op naam van de eigenaar. Dat kwam weer overeen met de eigenaar van de rode camper. Dus, wat dat betreft was het rond. ‘Wat gebeurt er nu dan?’, was mijn vraag. Ze gaven aan dat de eigenaar bezoek zou krijgen van de dierenpolitie en een fikse boete zou krijgen. De hond zou in iedergeval zeker niet teruggaan naar die man. Ze namen het beestje mee naar het dierenasiel, en zouden dan het administratieve werk aanvangen. Ik heb al mijn gegevens achtergelaten en afgesproken dat ik morgen even een statusbelletje zou doen, om te vragen hoe het met het hondje gaat.

Omwille van privacy, zou ik mogelijk niet in contact komen t.z.t. met de toekomstige eigenaar(s), maar ik sta er wel voor open. Ik hoop zo dat dit beestje goed terecht komt, maar daar heb ik wel geloof in: was een ontzettend lief, rustig beestje.

Waarom doen mensen zoiets. Harteloos. Ook al kun je er niet meer voor zorgen, al dan niet financieel: laat je hondje niet zo moederziel alleen achter, niet eens vastgebonden. Ik ben hier verdrietig én kwaad over.

Blij dat het hondje mensen is tegengekomen die wél om dieren geven.

De camper in kwestie #wateenontzettendeasshole

(de bovenaan gebruikte foto (slapende herder met balletje) is een gratis stockphoto van internet, en niet de hond in kwestie zelf) (de andere foto is wel de hond in kwestie)