cvanekerisEr is zoveel media, zo weinig tijd.
Denk aan Spotify, Netflix, of andere media-bronnen.
Je kunt nooit alles in je leven zien. Dat is onmogelijk. Maar is dat ook nodig?
Een voorbeeld:
Hoe mooi is het om mooie, nieuwe muziek te ontdekken? Als je groot fan bent van Pink Floyd, dan zullen er best bands zijn die dan ook muziek maken die je mooi vind. Met de nieuwe applicaties zoals Spotify krijg je dan suggesties. Automatisch ‘genegereerd’ op basis van luistergedrag van ándere Pink Floyd-fans. Net zoals in webwinkels: ‘andere mensen kochten ook…’.
Dat is nog commercieel, maar Spotify of Netflix hebben geen (direct) financieel baat als je andere albums, series of films consumeert. Indirect wel, want je blijft langer betaald abonnee.
Ik merk ook dat ik veel films en series heb, ‘die ik nog wil zien’, maar als je een relatief druk bestaan heb met werk, hobby’s, privecontacten, dan vliegt de dag zo voorbij. En ik ben ook vaak te ongeduldig om een film in één ruk af te kijken. Ik maak van een 2-uur-durende film ook nog vaak een 4-delige-serie, omdat ik regelmatig stop en een ander moment verder kijk. Beetje onrustig, maar nét geen ADHD. DENK IK!
Ofwel: je komt nooit toe aan alle boeken, films, series, muziek die wél bij je zouden kunnen passen. Sterker nog: je zult veel nooit ontdekken. Soms moet je het hebben van vrienden die zeggen: “Heb je dát nummer al gehoord?” of “die serie al gezien?”. Ik zeg ‘vrienden’, maar kan ook in een online groep of community zijn met gelijkgestemden qua smaak. Ik zit bijvoorbeeld in een Facebookgroep die alleen over Britse series gaat. Soms kom je dan achter pareltjes waar je het bestaan niet van wist. Dat is mooi, want die kun je dan toevoegen aan je lijst met 600 andere Britse series waar je nooit meer aan toe zal komen. Het is een soort van online hamsteren. Ik schiet er niks mee op, en toch kan ik het niet laten. Je zal maar eens zonder zitten.
Met zoveel media en zo weinig tijd, hoef je je nooit te vervelen. Nog naast je werk en andere verplichtingen.