cvanekerisJe kent het wel. Je betaalt braaf jarenlang je verzekeringspremie. Niks aan het handje. Totdat je wat nodig hebt. Dan komen de regeltjes en voorwaarden waar je blijkbaar ooit voor tekende naar boven. ‘Ja, dan moet je alles maar goed lezen vooraf’. Ja, zo werkten die dingen in de praktijk niet. Want ze lijken altijd wel iets te bedenken om ergens onderuit te komen.
Laatst had ik een zeer lichte schade aan de achterbumper. Los van je eigen risico (snap ik), heeft het ook nog effect op je premie (die wat omhoog gaat) en blijkbaar ook je schadevrije jaren (die wat omlaag gaat). Nou ja, ‘wát’ omlaag gaat. Dus iemand anders veroorzaakt schade bij je, en dan moet ik meer betalen aan premie. Dat snap ik niet. Zou niet moeten mogen. Probeer dan maar eens je gelijk te halen. In dit geval bij de OHRA; all risk verzekerd met twee auto’s, en ook nog mijn zorgverzekering. Alles bij elkaar betaal ik rond de 3000 euro per jaar aan deze firma.
Maar ze laten je wel ijskoud van maximale schadevrije jaren naar 10 schadevrije jaren zakken. De reparatie is door OHRA betaald, maar omgerekend had ik net zo goed de goedkoopste verzekeringen kunnen nemen en de schade zelf betalen: dan was ik op jaarbasis goedkoper uitgekomen.
Ik had een klacht ingediend, kreeg een callcentermevrouw aan de telefoon die je dan gortdroog van een script voorleest dat zij het toch echt bij het goede eind hebben. Dat had ik ook niet anders verwacht. Ik heb mijn zegje gedaan, en zij de hare. Ik kreeg een bos bloemen die ik bij de buurvrouw (die nam hem in ontvangst omdat ik afwezig was) gelaten. Was een heel dure bos bloemen, omgerekend.
Verzekeringsmaatschappijen trekken altijd aan het langste eind. Maar je mag niet zonder. Je kunt wel zonder, maar je mág niet zonder. En oh ja, die voorwaarden goed lezen? Nee, dít stond er niet in hoor, dat je zoveel jaar in je schadevrije jaren terugzakt. Toch deze maand maar weer eens oriënteren naar een andere verzekeringsmaatschappij: dat zal daar niet anders zijn, maar nu heb ik toch het gevoel genaaid te zijn.