cvanekerisIn mijn volwassen leven heb ik diverse keren samengewoond, maar ook diverse keren alleen gewoond. Als kind was ik vrij veel alleen; mijn ouders gingen scheiden toen ik een jaar of 10 was en mijn broer is 7 jaar ouder dus leunde tegen (theoretische) volwassenheid aan. Hij ging op een gegeven moment op zichzelf wonen dus toen bleef ik van ongeveer mijn 11e, 12e levensjaar alleen met mijn vader. Mijn vader werkte drieploegendienst, wat betekende dat ik dus vaak alleen was als jong jochie. Niet zo leuk, maar ook een kwestie van gewenning. Het heeft me wel vroeg rijp, volwassen en zelfstandig (maar niet persé wijs, zal ik zelf maar zeggen) gemaakt.
Achteraf gezien zie ik dat mijn vader mij een zo goed mogelijke jeugd wilde geven: zo onbezorgd als mogelijk. Ik kwam ook niks te kort: hij had een goede baan en het ontbrak me aan niet zoveel: dat is een privilege, maar tegelijkertijd nam ik nooit iets voor vanzelfsprekend aan. Ik was alles behalve een verwend of verwaand kind. Ik heb altijd ingezien dat ik hem ook wilde ontlasten; we stonden er samen alleen voor, zeg maar. Ik pakte als kind uit mijzelf de stofzuiger, hield mijn kamer bij, zorgde voor het wegwerken van de/mijn afwas. Hij vroeg er nauwelijks om. Mooie harmonie. Ik zie dat bij de jeugd van tegenwoordig nauwelijks: die denken vooral aan zichzelf, zijn hele dag met hun telefoon bezig en zijn vaak sociaal onderlegd.
Anyway, in de tijden dat ik dus alleen woon, zoals nu: ik ben dus ook nooit zo’n gast geweest die op volwassen leeftijd zijn was nog naar zijn moeder bracht: gewoon zelf leren en doen. Ik doe dus alles zelf, tenminste: qua wassen, wasdrogertje, strijken, afwassen, etc. Heb er geen hekel aan. Stelt ook niet zoveel voor. En je kunt het nuttige met het aangename combineren: strijken? Ondertussen dan even de tv aan om met een schuin oog iets terug te kijken ofzo.
Dus, vrouwen van Nederland die samenwonen met mannen: laat je niks wijs maken: we kunnen het heus wel hoor, kwestie van (aan)leren. Zo lastig is het allemaal niet: zelfs ik kan het! Haha!