De verdwenen charmes van tastbare media

Als je werkzaam bent in de marketing & communicatie-branche, dan weet je dat één van de eerste vragen die je moet stellen, is dat wie je doelgroepen zijn. Wat vinden ze belangrijk, en dus wat vermarkt je qua product en dienst, en op welke manier (communiceer je dat).

Hier zijn talloze studies en zelfs documentaires en films over gemaakt. Reuze interessant. Waarom kiest persoon A bijvoorbeeld altijd voor hetzelfde merk product, en kiest persoon B juist nét voor de concurrent.

Belangrijk is ook dat je (vooral als beginnend merk of startup) dat je sterk gefocust blijft op hetgeen waar je voor staat. Da’s heel moeilijk, maar bekendheid van je product of dienst bij je publiek en/of doelgroepen: dat gaat niet over één nacht ijs. Ook niet over één week of maand ijs. Dat kan soms jaren duren. Demotiverend? Heel misschien kan dat zo overkomen, maar zoals je misschien wel eens gehoord hebt: vertrouwen komt per voet en vertrekt per paard, wat wil zeggen: het kan lang duren voordat iets (het publiek) vertrouwen krijgt in iets anders (je product of dienst). Geldt ook voor priverelaties: het kan effe duren voordat je iemand liefhebt of vertrouwd, maar een keer vreemdgaan of raar gedrag vertonen, kan een jarenlange relatie in één keer volledig afbreken.

Het focus verliezen zie je soms ook bij noodlijdende bedrijven of branches. Het kan zijn dat er een ijzersterke concurrent komt, en dat je gewoon de strijd verliest omdat je hun adem, energie en budget niet hebt. Kijk bijvoorbeeld naar het automerk Fisker; die hadden één e-auto zeg maar, en toen kwam Tesla, en nooit meer wat van Fisker gehoord. Of kijk, een voorbeeld dat ik vaak gebruik, naar de videotheek-branche. Decennia geleden zag je veel videotheken in het straatbeeld.

Hoe graag en vaak ik niet op vrijdag na het werk, langs Videoland ging (nu alleen nog bekend van een online streamingdienst) en een paar films huurde, en toen ging mancaven en deze op zondag ofzo weer terugbracht.

Op een gegeven moment raakte die videotheken hun handel kwijt. Consumenten konden al heel snel films downloaden (legaal en illegaal) en op een gegeven moment (door de komst van stabiel en snel internet) ook films streamen: nu weten we niet meer beter dat Netflix bestaat.

Datzelfde geldt ook voor de muziekbranche. Vroeger ging je platen kopen bij Free Record Shop. Je keek uit naar een nieuw album van je favoriete artiest. De hele beleving was tof: een nieuwe plaat, met zo’n gaaf boekje, etc etc. Toen kwamen de CD’s. En nog wat later diensten als Napster en andere (ook weer: legale en illegale) muziekdiensten. En tot slot: Spotify. Nu heb je met een paar drukken op de knop of beeldscherm al je favoriete muziek voor een paar euro per maand tot je beschikking: wie heeft er nog een CD- of DVD-speler in huis? Precies!

De charme van het uitkijken naar een nieuw album is wel wat meer weg: er is nu zoveel aanbod: op Netflix, op YouTube, op Spotify, enz. Zo’n boekje erbij krijg je ook niet meer.

Tsja, ik klink nu een beetje als een ouwe zak he? 😉 Maar goed, ik denk dat veel mensen dit wel herkennen.

Toch?

Hopelijk?