De ultieme zoektocht voorbij?

Mensen die gitaar spelen, zijn soms freaky. Altijd op zoek naar iets anders, of iets nieuws, of iets beters. Het is nooit goed genoeg. Je zoekt nét dat andere gevoel in je gitaar. Nét dat andere geluid. Recent schreef ik dat ik een nieuw effectpedaal had gekocht, en dat ik daar helemaal blij mee was. Uh. Ben. Maar de versterker die ik er recent bij kocht: geen goedkoop ding, maar te klinisch. Te digitaal. Ik heb de laatste jaren diverse versterkers van diverse merken gehad, maar nee. Ik ben er uit. Ik weet het zeker! Denk ik.

Dit is een blijvertje. Een gave grote Fender Champion 100. Hij kwam binnen. Ik pakte hem uit. Liet hem op kamertemperatuur komen. Ik sloot hem aan. Ik sloeg een akkoord. Yes. Instant in love. Wauw. Wat. Te. Gek.

En dan te weten dat ik één van de vorige versterkers had verkocht want te groot/lomp qua volume/kracht. Deze is nog groter. Nog krachtiger. En dat kan ik helemaal niet echt gebruiken. Maar, net als bij gewone audioapparatuur: hoe groter en beter, hoe mooier ook het geluid is op heel zacht volume. En dat is aardig gelukt. Wat een te gek. ding.

Na een lange zoektocht heb ik nu de versterker van mijn leven gevonden. Denk ik.