cvanekerisMijn favoriete instrument is gitaar. Electrisch gitaar. Vind ik gewoon toffer, stoerder en kun je meer mee dan een acoustische gitaar. Ik kan beiden spelen. In zoverre ik dat zelf vind. Uiteraard, zou je zeggen als je zelf ook gitaar speelt. Er zit namelijk verder in het bespelen ervan geen verschil, alleen het geluid dat het produceert. Ik luister wel graag naar acoustische gitaristen hoor, met name Stochelo Rosenberg van het Rosenberg Trio is een uit-ste-kend gitarist. Toch heb ik wel een Top 10 gitaristen. Puur eigen smaak, zoals veel muziekbladen of -polls dat ook doen. Verderop hier meer over. Er zijn technisch gezien betere gitaristen, maar daar gaat het niet om: het is mijn top 10 omdat ze mij het meest beinvloed hebben. Ze hebben het meest indruk gemaakt op mij, terwijl ik gitaar leerde spelen, én nog. Daar heb ik naar gekeken: trek ik hun muziek goed, of beter dan de andere in de Top 10. Hoeveel muziek heb ik van ze gehoord én (vooral) wat heb ik overgenomen qua hun stijl in mijn eigen stijl. Naw ja, hier gaat hij dan, met her en der wat toelichting.
Top 10 gitaristen
01. David Gilmour (van Pink Floyd)
02. Gary Moore
03. Mark Knopfler (van Dire Straits)
04. Slash (van Guns n’ Roses)
05. Eddie Van Halen (van de gelijkgenaamde band VanHalen)
06. Nuno Bettencourt (van Extreme)
07. Steve Lukather (van Toto)
08. Vito Bratta (van White Lion)
09. Guthrie Govan
10. Marty Friedman (o.a. van Megadeth) & Alex Skolnick (van Testament)
Toelichting
Waarom ik David Gilmour mijn favoriete gitarist vind, is omdat hij met relatief simpel spel de allermooiste solo’s kan maken. En dat al vele vele tientallen jaren. Hij is een icoon en heeft veel gitaristen beïnvloed. Sommige van zijn solo’s zijn wereldberoemd, evenals de nummers waar hij de solo’s voor heeft gespeeld, want immers: Pink Floyd. Officieel staat zijn solo van het nummer “Comfortably Numb” ook op de beste solo allertijden. Ik zag hem één keer live. Kippenvel. Minutenlang. Daarom David. Held.
Gary Moore en Mark Knopfler: beiden zowel technisch als melodieus goed. Beiden ook live gezien. Gary zelfs drie keer. Is inmiddels overleden. Deed me wel wat, want tsjongejonge, wat een artiest. Kon blues spelen, maar ook rock, hardrock en jazz. Toonzuiver. Foutloos. Snel. Alles. Mark Knopfler wordt dan weer door David Gilmour als zijn favoriete gitarist genoemd. Snap ik wel. Knopfler is ook wereldberoemd om zijn gitaarspel. Fantastische melodieën heeft hij gemaakt. Evenals Slash ook: vergis je niet, met relatief simpel spel, prachtige solo’s gemaakt.
De rest laat zich wel een beetje raden; gave, snelle, ritmische en melodieuze gitaristen. En soms ook ondergewaardeerd zoals Nuno Bettencourt. Of Vito Bratta: die was maar kort actief, had niks met het artiestenleventje, en wil nooit meer optreden. Al tientallen jaren niet meer, maar hij heeft één van de fraaiste rockgitaarsolo’s op zijn naam staan.
Steve Lukather van Toto noem ik ook, omdat hij ook gaaf spel heeft, maar ik ben zeker geen Toto-fan. Teveel mierzoette Amerikaanse muziek. Als (sessie)gitarist is hij wel een groot voorbeeld; poh! Die gast kan spelen hoor!
Guthrie Govan is denk ik wel technisch de allerbeste gitaristen die we hebben. Kan alles spelen. Moeiteloos. Foutloos, prachtig. Jeetje, wat is hij technisch begaafd, maar hij speelt ook veel onluisterbare muziek in allerlei moeilijke jazz-combinaties: heb ik wat minder mee, vandaar (slechts) de 9e plaats.
Hekkensluiter is Marty Friedman: zijn solo’s in de metalband Megadeth: betere metalsolo’s zijn er niet gemaakt. Friedman heeft echter vóór en ná die periode ook ‘moeilijke(re) muziek’ gemaakt die mij wat minder aanspreken. De combinatie met Megadeth-frontman Dave Mustaine (ook zo’n held) was denk ik goud. Helaas is die combinatie er al jaren niet meer. Exact hetzelfde geldt voor Alex Skolnick van Testament. Supersolo’s, fantastisch, maar niet alles is te pruimen qua muziek.
Gitaristen die mijn Top 10 (net) niet gehaald hebben
Natuurlijk mogen gitaristen als Eric Clapton, Jimi Hendrix, Jimmy Page, Carlos Santana en tal van andere gitaarlegenden niet vergeten te worden, maar zoals gezegd: die zijn wat minder invloedrijk op mij geweest. Steve Vai en Joe Satriani zijn bijvoorbeeld technisch veel betere gitaristen dan mijn top 10 (met uitzondering van nummer 9), maar hun muziek raakt mij niet. Ik zet niet snel een album van hen op. Het is niet zo dat als er een nieuw album uitkomt van ze op Spotify, dat ik die GELIJK moet horen. Hun composities spreken mij minder aan. Dat is ook de reden waarom Guthrie Govan op 9 staat. Technisch de beste. Ongelooflijk goed, maar hij heeft ook heel veel onluisterbare muziek gemaakt. En, artiesten die een gitarist vasthouden of een klein beetje solo spelen, dat zijn niet gelijk goede of de beste gitaristen, omdat je hun muziek mooi vind. Ook belangrijk. Net als Prince, goeie artiest, multi-instrumentalist, maar echt een heel goede gitarist was hij niet hoor, mocht je dat denken.
Ook niet onbelangrijk om te weten…
Ik word overigens wel foxwild van die Best Guitarist Of The World-lijstjes van niet-gitaarbladen of gemaakt door niet-gitaarspelende-journalisten. Dan zie je ineens non-gitaristen als (with all due respect) Kurt Cobain in een Top 10 staan. Of George Harrison van The Beatles. Of BB King. Ze halen dan ‘invloedrijk’ en ‘technisch de beste’ door elkaar. Maar goed, dat is ook een eeuwige discussie in de Top 1000/2000/38.000 allertijden. Kwestie van persoonlijke voorkeuren, maar een liedje als ‘Nobody’s Wife’ van Anouk (een middle of the road poprockliedje) stond een keer 20, 30 posities hoger dan Purple Rain van Prince. Of Vienna van Ultravox. Hou alsjeblieft op…
Voor de vorm hier dan een live-uitvoering van ‘Comfortably Numb’, van Pink Floyd. Eén van de vele live versies. David Gilmour dus.