cvanekerisJa, dát is effe een vage titel he? Toch, ik ben er van overtuigd. We zijn écht niet alleen in dit hele universum. Dat kan simpelweg toch niet, als je logisch nadenkt. Het universum of heelal is zo immens groot, wij zijn maar een speldenknopje (aardbol) in een extreem grote huiskamer (universum), ofzoiets. Ik geloof echter niet dat ‘buitenaards leven hier al op aarde is, tussen de mensen lopen’, en dat soort theorieën of waanideeën. Ik heb er wel eens over nagedacht, wat er zou gebeuren als we in aanraking zouden komen met andere levensvormen. Talloze films en series zijn er natuurlijk gemaakt. En allerlei vage YouTube filmpjes met zogenaamde UFO waarnemingen. Daar ben ik heel nuchter in hoor. Maar toch, he? Tóch ben ik overtuigd dat ik vele jaren geleden ook een UFO heb gezien. Natuurlijk staat UFO voor Unidentified Flying Object, dus je kunt denken: ja ja, Chris, vast een wensballon, weerballon, vuurpijl of iets van die strekking, maar nee. Dit was écht anders.
Ik woonde toen nog samen met Annemarie in Velp, bij Arnhem. Op een vrijdagavond. We hebben film gekeken en stonden op het punt om te gaan slapen. Ik was in de woonkamer van alles aan het afsluiten en zij was in de badkamer. Ik keek uit het raam, en … wtf! Ik zag een vrij fel groen object hoog in de lucht hangen. Ik goed kijken. Ik geloofde niet wat ik zag. Iemand met een zgn. laserpen? Drones bestonden nog niet. Of toch een helicopter die stil hing? Maar die zijn nooit voorzien van fel groen niet-knipperend licht? Ik wist het niet goed. Paar seconden zag ik het. En toen ineens, schoot het weg. Het was niet ineens weg, ik kon het nakijken. Het ging vele vele malen sneller dan een vliegtuig, helicopter, etc. Toen ik begon te beseffen, riep ik Annemarie erbij en hebben we nog lang staan kijken en zoeken in de lucht. Maar niks. Balen, want ik had zo graag gewild dat zij het ook had gezien; alleen al om zeker te weten dat ik niet gek was of werd. Ik vertelde haar wat ik zag, en ze geloofde mij…
De volgende dag ging zij naar haar paarden in de wei, en kwam ik een paar uur later ook even kijken. En, oh nee he…. Ze geloofde mij, maar had het verhaal verteld aan haar vader en een kennis. En die waren zó nuchter, dat ze het natuurlijk allemaal maar fantasierijk en onzin vonden. En Annemarie was volgens mij ook een beetje omgepraat.
Ik kwam er dus aanlopen, en ik werd overvallen door een paar nuchtere mensen die zeiden: “Zo, ben je daar eindelijk? Had je E.T. op de koffie?”… “Was je met Steven Spielberg aan het bellen?”…. “Was je ontvoerd ofzo, dat je er nu pas bent?”, hahah, lullig he? Maar goed, ik heb het er niet meer over gehad eigenlijk toen, maar in de loop der jaren wel met wat mensen. Ex-vriendinnen, goede vrienden, noem maar op. Soms hoorde je dan dat iemand een soortgelijk verhaal had, maar dat ook niet durfde te delen, want voordat je het weet word je dus voor koekkoek verklaard. Anyway, ik heb gezien wat ik gezien heb. Ik dronk geen alcohol in die tijd, laat staan dat ik drugs ofzoiets nam. Broodjenuchter. Overtuigd van het feit dat ik iets van een échte UFO heb gezien. Daarna nooit meer overigens. Wat je er ook van vind: ik ben het nooit meer vergeten. Kan wel 20 jaar geleden zijn.