cvanekerisDát is natuurlijk he-le-maal smaakgevoelig: muziek. Wat is nou het beste nummer allertijden? Natuurlijk staan er (met name uit de jaren 70) de nodige grote hits in allerlei “Top zoveel allertijden”-lijsten. Met bijna altijd Bohemian Rhapsody op één. Van Queen natuurlijk. Overbodig te zeggen. En daarachter (in willekeurige volgorde) Hotel California (The Eagles), Child in Time (Deep Purple), Shine on Crazy Diamond (Pink Floyd) en Stairway to Heaven (Led Zeppelin). Dat er dan in de Nederlandse Top 2000 allertijden wel eens een verloren nummer van Nederlandse afkomst staat, zoals het overigens prachtige Rollercoaster van Danny Vera, of enkele jaren geleden Avond van Boudewijn de Groot (Why? Het deed mij geen ruk). Die komen puur op de lijst vanwege de periode waarin wij leven.
Zoals enkele jaren ook Imagine van John Lennon in de Top 10 opdook. Anyway: voor mij heeft heel lang Purple Rain van Prince op 1 gestaan. Verder ben ik helemaal geen Prince-fan. Ik zou Bijna zeggen: in tegendeel, want de beste kleine man heeft ook draken van liedjes opgenomen. Enkele jaren geleden werd Purple Rain voor mij ingehaald door “High Hopes” van Pink Floyd. Wat prachtig. Alles zit in dat nummer. Gelukkig is dit nummer enkele jaren geleden ook volledig terecht natuurlijk ergens in de Top 100 terecht gekomen, en elk jaar hoop ik dat het nummer hoger en hoger komt. Veel mensen kennen het nog niet, en dat is dus onterecht. Luister zelf maar eens: hieronder heb ik een live-uitvoering weergegeven.
Maar goed: wat is nou het beste nummer, is in het algemeen een smaakgevoelige zaak. Wel kun je natuurlijk een aantal boxen afvinken: technisch moet het goed en bijzonder zijn, tekstueel moet het goed en bijzonder zijn, etc. Ik trek het dus slecht als er dan een liedje van de Nederlandse zangeres Anouk ergens op 15 staat, en dan zie ik een meesterwerk als Vienna van Ultravox (klik hierrrr) op 30, 40 of 50 staan. Dat kán gewoon niet….
En natuurlijk: mijn enige echte muze Sia, heeft enkele prachtige nummers op haar naam staan; die staan dan bij mij op twee en drie. En vier en vijf. Zes, zeven… 😉 Da’s gein!
Benieuwd naar jullie favoriete nummers!
David Gilmour’s, zanger, gitarist en (mede)schrijver van Pink Floyd, hier met High Hopes: een oorgasme van 10 minuten. Veel beter word muziek niet. Neem dat maar van mij aan 😉
Ps: de afbeelding die ik met dit blog gebruik, is een grappige mix van Pink Floyd’s wereldberoemde prisma-symbool op het album Dark side of the moon, maar nu een volledige paarse editie, wat precies past bij dit blog: Pink Floyd & Prince/Purple Rain.