cvanekerisJa, niet ‘ineens’ natuurlijk. Dat is altijd een proces. Iets dat lichamelijk achteruitgaat. Of vooruit gaat? Kan dat ook? In iedergeval: ik heb altijd heel goede ogen gehad, nooit een bril hoeven hebben of lensen. Maar sinds vorig jaar begon ik te merken dat ik kleine lettertjes niet zo goed meer kon lezen. Op verpakkingen e.d. Daar heb ik een tijdje mee zitten (aan)klooien. Misschien een soort van ontkenning. Het was alleen bij lezen. Tijdens autorijden of zaken op afstand: geen probleem. En nog steeds niet.
Toen liep ik eens door de Albert Heijn, en moest ik weer een label checken van één of ander HG-schoonmaakproduct. Ik kon het label gewoon niet lezen. Er naast lagen van die goedkope leesbrilletjes. Qua sterkte +1, +1,5, etc. Kostte allemaal maar een paar euro. Ik dacht: even voor de gein de laagste sterkte opzetten.
WOW! Jeetje! Ik kon ineens de lettertjes op de verpakking wél goed lezen. Het zat er toch eens aan te komen. Een leesbril dus. Pfff. Dus ik kocht er twee en die gebruikte ik wanneer nodig. Meestal toch wel in het enigszins donker, op bed en al wat vermoeid. Deed ik zo’n brilletje op: ja hoor, alles prima te lezen. Recent sneuvelde er één onderweg in de rugtas in het buitenland, en de andere ben ik kwijt. Vandaag kocht ik er gelijk maar drie. Bij dezelfde Albert Heijn.
Ben wel nét te eigenwijs om mijn ogen echt bij Specsavers ofzo op te laten meten: zó erg is het nog niet bij mij. Denk ik #ontkenning.