Als je jezelf al betrapt op fouten maken

Het is vandaag maandag. Woensdag as. gaat de reis naar Italië. Ik heb gemerkt dat ik het lekkerder vind om steeds een weekje op reis te gaan, dan in één keer drie weken.

Ik ben eens gaan nadenken waarom ik dat vind. Ik ben daar een jaar of twee geleden mee begonnen. Meer uit toeval ofzo. Gewoon even een tripje van 5 tot 7 dagen.

Bij weekendjes weg (HEERLIJK) merkte ik vaak: je gaat op donderdag of vrijdag weg, en dan moet je zondag weer uitchecken. Op het moment dat je geest en lichaam in ‘standby’-modus gaat of wil gaan, moet je alweer uitchecken en richting huis. Best wel niet bevredigend. Je kunt leuke dingen doen, bekijken, bezoeken, lekker eten, genieten van een luxe hotel, badje erbij, enz. Maar echt tot rust komen, doe je niet. Althans, mij lukt het niet .

De trip naar Schotland in April was fysiek wel intensief: hele dagen autorijden, maar ik heb er ont-zet-tend van genoten omdat ik van autorijden hou en het vooral mentale rust gaf. Fysieke rust had ik niet echt nodig.

Een bruggetje naar de titel van dit blog; dat heeft natuurlijk met mijn werk te maken. Ik heb intensief werk. Ik werk voor verschillende organisaties. Grotere projecten met name. Geen hap-snap werk (meer). Projecten en samenwerking duren maanden tot soms wel 1.5 tot 2 jaar. De belangen zijn vaak groot en dus leunt er ook best een verantwoordelijkheid op mijn schouders. Dat is prima. Ik hou van mijn werk, maar ik leerde eens: ook ontspanning kost inspanning. Dus ook leuk werk, kan vermoeien.

Dat merk je dan gewoon aan je gestel. Ik heb heel veel mentale energie, geestelijke fitheid. Fysiek is een ander ding. Ik benijd de mensen die naast hun werk nog een paar keer in de week sporten. Ik trek dat niet. Maar ook ik merk dat ik nu een beetje aan het einde van mijn mentale fitheid zit. Je reageert anders op zaken, maar vooral: ik merk(te) dat ik wat foutjes begon te maken. Niet zo zeer cruciale fouten, want ik check mijn werk wel goed, maar omdat je vluchtig even snel wat mails wil afhandelen: spelfoutje hier, verkeerde datum daar. En nu ook weer: avondeten (nu eens zelfgemaakt) terwijl ik achter de monitor iets zit terug te lezen.

Vanmorgen betrapte ik mij er op dat ik niet wist dat het maandag 1 augustus was; ‘begin augustus’ leek nog ver weg. Maar het is nu al. Da’s niet echt goed he?

Prive ben ik de laatste tijd ook druk (geweest). Etentje hier, afspraken met vrienden of vriendinnen daar, bbq hier, dingetje daar, enz. Woensdag dus op vakantie, maar ik kan niet anders dan de laptop meenemen; werk gaat door. Er zijn afgesproken deadlines of meetings; daar kan ik niet op afhaken. Echt helemaal rust heb je zo nooit. De weekendjes-weg zijn te kort, en 3 weken vakantie geeft mij weer een onbehaaglijk gevoel. Dat ik er te lang uit zou zijn. Teveel mis. Ook al heb ik de laptop en telefoon altijd bij me. Daarom vind ik die weektripjes het lekkerst. Regelmatig een weektripje vind ik beter en fijner dan minder vaak een drie-weken-trip.

Even overpeinzen hoe ik dit anders ga doen in het 3e en 4e kwartaal van dit jaar. En alle kwartalen van volgend jaar. En misschien wel alle jaren daarna!

Hou het hoofd koel, lieve mensen. Je leeft maar één keer. Daarom geniet ik ook extra van dingen die ik leuk vind!