cvanekerisErgens in de jaren 90 was ik qua muziek wat meer into metal. Ik speelde een paar jaar electrisch gitaar, en draaide veel muziek van Metallica, Megadeth (vond ik altijd beter dan Metallica), Suicidal Tendencies, Pantera, Testament en zo nog een hand vol van die metalbands. Namen die je misschien niks zeggen. Vergis je niet, dat deze bands niet alleen maar hard-op-een-gitaar-en-drumstel rammen, maar dat ook de componisten in deze bands echt pareltjes van technische hoogstandjes hebben gecomponeerd. Het kan je genre niet zijn, maar onderschat de muzikale kennis en de complexiteit van sommige nummers niet: tempo-wisselingen, mooie melodielijnen, diverse harmoniën en dynamieken in één nummer en… geweldige gitaarsolo’s. Met name dan van Megadeth (in de periode Marty Friedman; de beste metalsolo allertijden staat op zijn naam, “Tornado of Souls”) en van Testament. De gitarist van Testament was Alex Skolnick: een lange gast met een opvallende witte pigment pluk haar. Mooie vent, hij is erg actief op Instagram.
Hij heeft na zijn metalperiode ook nog in een naar zichzelf genoemd trio gezeten en speelde daar meer jazz dan metalmuziek. Een veelzijdige muzikant. Ik was ook ‘keen’ (ik weet het Nederlandse woord even niet zo goed) toen ik als tiener-gitaarspelertje met mijn vader naar een muziekbeurs in Hilversum kon, waar hij een zogenaamde clinic (lees: workshop) zou geven.
Zo’n gitarist speelt dan op een podium, en ‘het gewone volk’ (de bezoekers) zitten dan in een zaal. Dan valt je bek vaak open van hoe goed zo’n gitarist is of kan zijn. Zo ook bij Alex Skolnick.
Uiteindelijk liep hij daar op die beurs in het wild rond, en ik sprak hem aan: niets voor mij, ik ben niet zo snel starstruck of vind het onnodig om daar dan naar te vragen ofzo. Ik voel me er wat opgelaten bij. Misschien pushte mijn vader mij wel, zo van: “Ja, doe dan, vraag dan!”. Alex was zo vriendelijk om gelijk: “Yes, okay, sure!” te roepen.
Daar stond ik dan, naast Alex Skolnick. Die gast waar ik dus zoveel gitaarsolo’s van probeerde na te spelen. Een Amerikaanse metalheld. Eén van de meest prominente metalgitaristen van die periode.
KLIK! de foto was genomen.
Dacht ik. Later bleek dat er iets met het (klassieke, maar toen moderne) fototoestel niet goed was gegaan. De foto met Alex Skolnick was dus niet gemaakt, maar daar kwamen we later pas achter. Na de beurs. In de auto of thuis. Ik weet het niet meer. Anyway, ik heb Alex van de week op Instagram in het kort deze jeugdanekdote (of meer: dit jeugdtrauma) verteld: misschien reageert hij nog. Misschien niet, want ik ben natuurlijk niet de enige volger.
Desondanks, Alex is één van mijn gitaarhelden!
(Image credit: Roy Rochlin/Getty Images)