cvanekerisLaatst was ik met mijn broer en neef (en een vriend van hem) ergens vissen. Naw ja, vissen vind ik suf, maar ik en mijn broer gingen voor de gezelligheid mee. Later kwam mijn nichtje daar nog bij. En nog weer later mijn tante (de moeder van mijn neef dus) met haar nieuwe partner. Al met al wel een gezellie familiebijeenkomstje aan het water. Ik wilde maar een uurtje (of anderhalf) maximaal blijven, maar uiteindelijk belandde we in een leuk onderonsje met wat bbq-spullen die we snel bij een lokale supermarkt hadden gehaald.
Ik moet altijd lachen om mijn neef: hij is adrem en bijdehand, en stellig. Als hij iets in zijn hoofd heeft, over wereldpolitiek ofzo, dan ís het ook zo. Vol met argumenten, waar je bijna niet meer tussenkomt. Laat staan hem nog van gedachten kan (of wil) veranderen. Van hem kan ik het wel hebben.
Er zijn echter ook mensen die dat irritanter doen. Die worden dan ook onaangenaam bij hun stellige gedrag. Je komt er ook niet tussen, maar willen ook niet iemand anders zijn of haar visie of mening horen. Bekrompen. Bezopen. Noem het. Vroeger maakte ik mij er drukker over, nu niet meer zo: dan denk ik meer: je weet niet beter, blijf maar in je eigen waarheid geloven. Cheers!
Ik heb niet zo zeer nu een concreet voorbeeld paraat, maar het zijn dan mensen die je dan tegenkomt, meestal op een verjaardag of een collega van een andere afdeling ofzo. Je hoeft er dan ook niet teveel mee te maken te hebben, dus ook minder aan te storen. Die zijn dan heel stellig over iets in de politiek, de oorlog in Ukraïne, global warming, rascisme, religie, corona-vaccinaties, bustijden, whatever. En dan klopt het gewoon feitelijk niet. Maar ze willen de waarheid, laat staan een andere mening of kijkrichting niet horen. Zo irritant. Ken je die mensjes ook? Of ben je er zélf één? haha 😉