Ik ben er zo klaar mee

Ik zal maar met de deur in huis vallen: ben klaar met recruiters. Niet alle recruiters, maar wel een aantal. Ik twijfel even of ik hier de bedrijfsnamen moet noemen. In iedergeval zijn er twee bureau’s die al erg slecht bekend staan. Dat blijkt onder andere uit de reviews. Ik heb toen ook twee reviews geschreven over deze twee recruitmentagencies. Hondsbrutaal. Arrogant, doortrapt maar ook ‘dom’, want hun guerilla-akties leiden (uiteindelijk) tot imago-schade. Onderaan dit zure blogje twee screenshots van reviews die ik eens maakte bij hun Google bedrijfsvermelding.

De reden van dit blogje is omdat ik vanmiddag weer werd gebeld. Maar niet één keer. Nee, vier (4) keer. Achter elkaar. Onophoudend. Ik zat in een Teams(video)meeting, dus ik kon de telefoon niet beantwoorden. Ik zag wel een nummer staan, maar geen naam uit mijn contactenlijst. Het was geen mobielnummer maar een kengetal uit een stad uit het westen des lands. Laat ik het voor nu daar op houden. Ik raakte gewoon geïrriteerd, want het was wel duidelijk dat het geen prospect of priveconnectie was. Nadat de persoon aan de andere kant waarschijnlijk zo blauw als een smurf was geworden van alle pogingen, dacht ik: d’r zal wel een voicemail ingesproken zijn dan? Blijkbaar staat er ergens iets IN DE FIK OFZO!?

Na mijn teamsmeeting (overigens met een toffe nieuwe opdrachtgever, maar dat terzijde) even teruggebeld. Kreeg ik natuurlijk een receptioniste aan de telefoon. Nee, zij wist niet wie mij had lopen stalken. Ze zou het even rondvragen. Ja, ze had hem gevonden. Ze zou mij doorverbinden.

Bij een recruiter weet ik nooit of ze personeel willen aanbieden of dat ze mij weer als kandidaat zien; in mijn rol/functies kan beiden. Nou, de jongeman begon te raaskallen. “Fijn dat ik je aan lijn heb”, “bedankt voor het terugbellen”, “hoe gaat het met je?” en “had je al van onze organisatie gehoord?”, en meer van dat soort overdreven teksten. Na twee minuten een monoloog te hebben aangehoord, kwam hij eindelijk tot de kern van de vraag.

Zijn vraag was of ik cq. Black Rooster nog developers kon gebruiken. Mijn antwoord had gelijk “nee” kunnen zijn, maar ik voelde de irritatie van zijn gestalk nog door mijn aderen lopen, dus het leek mij een kek idee om het gesprek met hem aan te gaan. Ik zal je de transcriptie van het gesprek besparen, maar geloof me, dat het een superslecht gesprek is geworden.