cvanekerisIk ging eten halen bij Renao in Arnhem; misschien wel het beste Aziatische restaurant van Arnhem e.o. Ze hebben ook een afhaalmogelijkheid. Ik zag daar een Aziatisch meisje die ik nooit eerder had gezien. Het bleek al snel dat ze nog niet overweg kon met het computersysteem waar ze mee moest werken. Echt druk was het nog niet eens. Er waren in totaal drie klanten, waarvan ik er één was. Het waren geen standaardbestellingen; dat moet ik wel zeggen. De ene wilde een bak extra witte rijst en een beker satehsaus, ik wilde geen Atjar onder de Babi Ketjap en een andere gast had een ander bijgerecht gekozen bij haar hoofdgerechten.
Het meisje achter het loket begon langzaam maar zeker onder te sneeuwen. Bij mijn vraag, vroeg ze een collega erbij. Bij een tweede vraag, moest ging ze weer weg om het te vragen. Uiteindelijk kwam de eigenaar er bij staan. Heel aardige gast is dat altijd. Hij hielp haar. Ik had echt met haar te doen, want ik kreeg de indruk dat ze emotioneel helemaal dichtsloeg. De eigenaar stelde haar gerust: geen paniek, rustig blijven, komt goed. Toen mijn bestelling klaar was (die al bijna was meegegeven aan één van de andere klanten), bevestigde ik ook nog: kalm aan meisje, komt goed, we hebben het allemaal moeten leren. Ze keek mij aan, met een heel beteuterd gezichtje. En ik had sterk de indruk dat ze tegen haar tranen moest vechten. Het hield mij daarna nog wel effe bezig; ik had zo met haar te doen.
Iedereen heeft iets nieuws moeten leren. Soms met wat druk op de ketel. En de ene kan beter tegen de druk, dan de andere. Ik hoop dat het snel goed komt met het meisje en dat ik haar bij een volgend bezoek lachend en fluitend de bestellingen zie afhandelen.