De liefde en moeite met Porsche

Mijn hele leven ben ik al autoliefhebber. Geen idee hoe dat ontstaan is, want de rest van de familie is dat niet. Als klein jochie ben ik al op foto’s te zien met een auto. Misschien toch aangewakkerd door speelgoed? Het is misschien ook wel echt een jongens-/mannending: auto’s. En als je van auto’s houdt, dan hou je ook van sportwagens natuurlijk. Ik heb nog nooit iemand in verroering zien raken, omdat er een nieuwe Koreaanse sedan op de markt is gebracht. Als je op een verjaardag of borrel over auto’s praat met andere liefhebbers, dan vallen toch vaak de merken Ferrari, Porsche of benaderbaardere doch premium-merken als BMW en Audi.

Even terug naar Porsche: en dan de 911 specifiek. Dit model is feitelijk al tientallen jaren ongewijzigd. Het schuin aflopende dak tot aan de bumper en dan twee kikkerogen: legendarisch en historisch. Ik ben echter niet altijd een Porscheliefhebber geweest. “Porsches zie je op elke straathoek”. In de jaren ’80 was er een buurvrouw, die een vriendin uit Engeland had, en die kwam wel eens op bezoek: die reed in een witte Porsche 911 Targa. Dat model dat bekend is geworden van de KLPD. Vond ik toen matig. De bekende “widow killer”. Er zijn nogal wat mannen overleden met dit model auto, want je moest van goede huize komen, om dat ding op de weg te houden. Schijnt.

Er zijn ook diverse minder fraaie modellen geweest in het verleden; vooral de 911 met die spiegelei-koplampen: gruwelijk lelijk. Of de 924: dat leek meer op een platte Volkswagen Kever. Een Porsche heb je ook al voor “een paar duizend euro”. Feitelijk telt dat ook voor een Maserati, maar daar hangt dan toch meer mysterie en exclusiviteit aan vast. En technische ellende, maar dat terzijde.

Als je op een verjaardag zou zeggen dat je een Ferrari hebt: dan is dat áltijd goed. Dat doet elk autoliefhebbershart sneller kloppen. Bij een Porsche kan het dus zijn dat je wat meer vragen krijgt: welk model/type? welk bouwjaar? En pas na het correct beantwoorden, is je luisteraar meer geïnteresseerd in je verhaal, want is een Boxter, Cayman of een Cayenne wel een échte Porsche? Moet een Porsche niet altijd een 911 zijn?

De laatste jaren ben ik ook wel meer enthousiast geworden over een 911. Een ouder model, of juist een wat nieuwer model? Ik vind persoonlijk de modellen vanaf 2007/2008 wat fraaier worden. Wel moderner, meer electronica, etcetera. Zo’n ouder 911 model, vooral in zilvergrijs, is toch een beetje een midlife-crisis auto voor notoire vreemdgangers ofzo. Dat beeld heb ik er bij.

Er staat nog wel een 911 op mijn bucketlist. Enerzijds. Anderzijds: misschien is de lol er ook wel vanaf als je zo’n auto een weekje huurt eerst. Dat is wel veel verstandiger. En goedkoper. Het is wel een goede investering, volgens mij. Moet je hem wel kwijtkunnen in een garage. Een Porsche 911 is misschien wel één van de weinige auto’s (naast dus goed onderhouden Britse of Italiaanse sportwagenmerken) die daadwerkelijk een investering kunnen zijn. Moet je natuurlijk wel het goede model kopen. Een 911 Turbo bijvoorbeeld. Nou ja, genoeg gebrainstormd met mijzelf nu. Kijk hieronder even deze drie filmpjes van het schitterende Petrolicious YouTube kanaal. Wat ademen deze videoreportages een prachtige sfeer uit. Die beelden, het geluid, alles.