cvanekerisEén van die bands waar ik de muziek van heb grijs gedraaid is Guns n’ Roses. Vooral in de jaren 90 met hun Use Your Illusion-album. Ik weet het nog goed: ik was met mijn vader op vakantie in Tsjechië, en daar zag ik iemand gewoon op een dekentje op straat deze albums verkopen. Die waren in Nederland nog niet uit. De CD’s waren 100% echt, of althans, wat ik er van kon herkennen op dat moment. En nooit heb ik later getwijfeld of deze wel of niet echt waren. Ze zijn vele vele jaren in mijn bezit geweest. Nu door de komst van Spotify, en het ontbreken van een CDspeler in mijn huis (zelfs in mijn laatste paar auto’s heb ik ze allang niet meer), weet ik niet eens meer óf ik die albums nog heb. De snerpende en eigenlijk niet zo fraaie zangstem van Axl Rose en het geweldig unieke melodieuze gitaarwerk van Slash: een wereldcombinatie. Slash was één van de grootste invloeden op mijn eigen gitaarspelen.
En Slash was weer onder andere beïnvloed door Gary Moore: een andere grootheld op gitaar die mij heeft beïnvloed. Net zette ik weer Use Your Illusion op, en dan met name het nummer “Estranged”. Wát zit dát nummer ook goed in elkaar. In de biografie over Guns n’ Roses las ik enkele jaren geleden hoe Axl Rose fanatiek jarenlang heeft gewerkt aan November Rain, in zijn eentje. Zijn overige bandleden vonden het maar een meisjesliedje, van wat ze er tussendoor steeds hoorde. Ergens is het niet mijn favoriete nummer hoor, maar ik kan niet ontkennen dat elke keer als ik het hoor, dat ik denk: Ja, dit is toch wel een meesterwerk. Met name qua gitaarwerk en compositie. Van de lyrics ben ik niet zo.
Ze hebben echt heel veel enorm goede nummers geschreven, maar misschien is hun mooiste nummer wel Estranged: