Christian van Ekeris

Net zelf bedacht hoor. Het is geen officiële theorie. Ik bedacht me: van die lange video-meetings zijn saai en niet inspirerend. Eigenlijk zou zowel een video- als livemeeting nooit langer dan 30 minuten moeten zijn. Net als een e-mail niet meer dan 30 woorden zou moeten zijn. Dan kom je tenminste sneller tot de kern. … Read more Het magische getal van 30

Je kunt je er druk op maken, om je privacy op internet. Als je écht gehecht bent aan je privacy, dan moet je helemaal niet het internet op. Maar in hoeverre is dat erg, dat een browser of website ‘weet’ wie je bent. Dat ‘weten’ is vaak maar relatief, want meestal word het gebruik om … Read more Internet en (je) privacy

Voor mensen die mij, of mijn ex-vriendin Karina, of ons samen kennen: die kennen ook ‘ons’ oudste Pembroke Corgi “Yogi”. Geboren in 2013, en op dit moment van schrijven alweer 7 jaar. Eind dit jaar word het kerstkindje 8 jaar. Best schrikken, want dan denk je wel soms: hij is over de helft. Dat wil … Read more Een verschrikkelijke ochtend

Argentinië. Jaartal onbekend. Mateo reisde van de grote stad terug naar zijn woonplaats: zijn geboortedorp waar hij nooit uit weg is verhuisd. Alleen voor zijn werk en familiebezoek verlaat hij het dorp eigenlijk. Zijn werk is in de grote stad, in een fabriek. Hij maakt lange dagen, en moet vanwege de reistijd ’s morgens al … Read more Een Argentijns verhaal

Ja, wie mist het niet: effe weg, weekendje, weekje, vakantie. Vorig jaar heb ik, ondanks dat corona uitbrak, toch de nodige reisjes gemaakt: paar dagen Gent, paar dagen Stuttgart, vakantie Italië: heerlijk. Dit zal dan ook niet een hoogstandje qua blog zijn, maar nu puur even mijn gevoel ‘op papier zettend’. Nu de grenzen gesloten … Read more Reizen. Ik mis het reizen. Met de auto.

Sommige mensen hebben een enorme drang naar het willen weten van dingen die hen eigenlijk niet zoveel aangaat. Kortgezegd: die nieuwsgierig, soms tot op het bot. Ik herken dat niet zo. Het boeit mij gewoon niet zo heel veel. Niet dat ik niks wil weten hoor, soms kan een goeie roddel wel leuk zijn: ik … Read more Mijn (éénmalige) voyeurisme bekentenis

Ik moest vroeger altijd lachen om mensen die zulke vaste gewoonten hadden, van die vastgeroeste (is dat één woord?) patronen hadden. Ik herinner me nog eens van een vrouwelijke collega, dat ze haar date zo afwindend (een nieuw verzonnen betekenis, bedoeld als tegenstelling van opwindend, ja) vond, omdat die date zei dat hij elke zondag … Read more Gewoonten

Best een ding: iemand om hulp vragen. Voor de één heel makkelijk, en voor de ander heel moeilijk. Dat heeft met veel dingen te maken, zoals kwetsbaar op stellen. En, wáár vraag je hulp voor. Voor iets kleins, waar je iemand weinig tot niet mee belast of voor iets, waar je echt je schaamte even … Read more Hulp bieden of vragen

Déze gast! (Larnell Lewis, ik kende hem niet). Maar, wát gaaf. Iemand die normaal jazz drumt, en nog nooit eerder Enter Sandman van Metallica had gehoord, want: niet zijn genre. Hij hoort het nummer één keer, en ontleed het nummer van begin tot eind. En daarna gaat hij de drums zelf meespelen. Ademloos zitten kijken! … Read more Een jazzdrummer die me(n)tal gaat

Ineens zag ik hem weer: in het zij-portiervak van mijn auto. Bestuurderskant. Ik zie hem dus heel vaak. En ik voel hem ook heel vaak: dat klinkt ranzig, maar het gaat hier om een knuffelpapegaaitje. Een rode. Als ik dan iets wil pakken uit het portiervak, dan grijp ik ook vaak hem. Het verhaal erachter … Read more Gelukgevend papegaaitje